Trabzonsporluların çok sevdiği, Trabzonsporluluğuna hayran oldukları Erzurumlu Kemal Yiğit, milyonlarca bordo-mavilinin içine kor ateşi iki sene önce bugün düşürmüştü…Bir başka deyişle, 'Dadaş Kemal' tam iki sene önce bugün ayrıldı aramızdan.

Tanıyan Trabzonsporlunun 'Şota Kemal' dediği adamın yeri dolmadı, hiçbir zaman da doldurulamayacak, eksikliği o kadar çok hissediliyor ki. Dememiz o, tribünler öksüz kaldı.

Zira…

Trabzonspor'un maçının olduğu haftalar, bordo-mavili takımdan desteğini esirgeyen, daha doğrusu maça gitmemek için nazlanan binlerce sözde Trabzonsporlu soğuğu ve yağışı bahane edip yerinden kalkmazken, puan durumuna, ligdeki iddiasına bakıp evinden çıkmak istemezken, nam-ı diğer 'Şota Kemal, kar, yağmur, soğuk, buz demeden, mesafe tanımadan yollara düşerdi Erzurum'dan.

Onun ki başka bir aşktı, farklı bir bağlılıktı. Öyle ya Erzurum nere, Trabzon nere! Dile kolay tam 300 Km. Araba dayanır, yollar katlanır da can dayanmaz be arkadaş!

Erzurumlu Trabzonsporluyu dinleyip de tüyleri diken diken olmayan, duygulanmayan Trabzonsporlu yoktu. Neşeli olduğu anları anlatmaya kelime bulamayız; enerji yayardı, gülerdi, güldürürdü, oynardı, oynatırdı…

Dünya bir yana bordo-mavi bir yana, bölgem soğuk olsa da Trabzonspor içimi ısıtıyor, yollar karla kapanmış olsa da Trabzonspor'um gibi yara yara, dalga dalga gelirim derdi.

Centilmendi Dadaş Kemal, sadece gençlere değil yaşıtlarına da nasihat ederdi…