En son yerel seçimden bir gün önce, 30 Mart'ta şunu yazmışım:

"Cennete muhtar değil, belediyeye başkan seçiyoruz.

Bilinçli oy kullanmak için başka bir farkındalığa gerek yok, dünyaya imam değil şehre başkan seçtiğimizi bilin yeter."

Bu uyarı da nereden çıktı, demedi o zaman kimse.

Belediye başkanı değil de imam seçiyormuşuz gibi gösteren olmasa yadırganmaz mıydı

Seçmeni dinle yanıltılıp Allah ile aldatmaya kalkan bir siyaset türü vardı ki... Bunlar gerçeği yansıtıyor mu, yansıtmıyor mu; oturup tartıştık.

O yazıyı yazdıran örneklerden birini şöyle anlatmıştım:

"Dünyevi iktidar mücadelesine âhireti kurtarma mücadelesi süsü veriliyor mu, veriliyor.

Seçimler, din savaşı havasına sokuluyor mu, sokuluyor.

Siyasi rekabet, sandıkta küffar tepeleme cihadına çevriliyor mu, çevriliyor.

Hoca lâkaplı Cübbeli Ahmet'in son hezeyanlarını alın. Belediye seçimleri için güya fetva yayınladı.

'Cumhur İttifakına vermek vaciptir, vermeyen günâhkar olur, azap çeker; Yeniden Refah ve Saadet'in adaylarına oy vermek caiz değildir' kabilinden esip savuruyor..."

Ve sormuştum; hani, neredeydi tepki:

"Diyanet'i, Dezenformasyonla Mücadele Merkezini, savcıları, 'din elden gidiyor' diye ayağa kalkan halkı görüyor musunuz ortalarda..."

Allah korkusu duyan, kuldan utanan yapmaz bunu. Üç oy uğruna dini, siyasete âlet ve istismar etmez.

AK Partili Hulusi Akar da Allah'tan korkmayı ve kuldan utanmayı önemsiyor.

Gerçi siyasetçilikle cami hocalığını da karıştırdı. "Eğitimin amacı bilgi değildir; Allah korkusu ve kuldan utanmaktır" deyiverdi. Karıştırmasa iyiydi.

Fakat madem gönlü cami hocalığındaydı... Önce askeriyeye, sonra da siyasete niye girdi; diye düşündürüyor.

Vaaz verecekleri ve vaazı dinlenecekleri saysak siyasetçilere sıra gelmez. Hulusi Akar'dan beklenecek en son şey bile değil.

Siyasetçilerden beklenen, Allah'tan korkmayı ve kuldan utanmayı vaaz etmek yerine bunu kendilerinde yaşamaları. Yani Allah'tan, önce kendilerinin korkması ve kuldan en evvel kendilerinin utanması. Bu konuda topluma örnek, rol model olmaları.

Yaşamadığı şeyi vaaz eden, vaazını kendi çürütmüş olmaz mı