Salı günkü yazım: "İlahiyatçıların şeriat bildirisi."

Dün sabah baktığımda 309 yorum almıştı. Ateistinden, şeriat karşıtına, bildiriyi destekleyenden karşı çıkanına. Orası acayip bir platform. Okuyorum.

Ateist yaklaşımları biraz fazla konforlu görüyorum. Fazla konforlu, yeterince irdelenmemiş, kendi içinde tartışılmamış, bir tür klişeler içinde oluşmuş çizgi

Oysa ateizmle yola çıkıldığında öyle pek konforlu bir yürüyüş olacağını sanmıyorum.

Kendini izah edemez bana göre ateist; varoluşunu, insanlığını, aklını, kalbini, ruhunu, duygularını, hafızasını, nereden gelip nereye gittiğini, ot gibi başlayıp ot gibi yitmekle insan olmak arasındaki farkı. Albert Camus, "Tanrıya başkaldıran için en tutarlı yaklaşım intihar etmektir" diyor. Yani verdiği canı Tanrı'ya iade etmek. Ama insanın damarlarına "Hayatı koruma" gibi kolay aşılamayan bir iç yöneliş de konmuş Ne yapacak tanrı tanımaz o iç yönelişi Verdiği canı Tanrı'ya sapır sapır iade eden tanrı tanımazlar güruhu mu var Yok. "İnanmadığı halde en çok Tanrı ile savaşandır ateist." Bakıldığında zaten "Tanrı yok" denmiyor, Tanrı'nın yaptığı işlere başkaldırılıyor. Ama o da bir çıkmaz. Said Nursi'nin bir sözü var o konuda: "Kadere, yani Allah'ın tayin ettiği işlere başkaldıran başını taştan taşa vurur" şeklinde. Benzer bir cümleyi Camus de de okudum. Ne dersiniz, insan yaratılmışken insandan başka şey olmaya yönelenler nasıl bir varlığa dönüşüyorlar "İnsan olma"nın hakkını vermeyi istiyor Yaratan bizden. Ve biz o alanlarda fevkalade bocalıyoruz. Kimi zaman ota dönüşüyoruz, kimi zaman canavara Oysa Yaratan insandan "onurlu -Kur'an'daki ifadesi mükerrem- bir varlık" olmasını istiyor.

Neyse, okurlarım biraz da ateizmi tartışsınlar kendi aralarında Benimkisi bir kapı aralamak

"İlâhiyatçılarımız"ın bildirisinde bir de halka yönelik misyon belirleme gayreti vardı. Salı günkü yazıma o konu şöyle girmişti:

"Ancak ilâhiyatçılar, bildirinin sonunda etkili bir laiklik vurgusu yapmakta, "laikliğin dinin doğru ve özgürce yaşanabilmesi için yaşamsal önem taşıdığını" ifade etmekte, ayrıca "bütün halkımızı, aziz dinimiz İslam'ı yaşarken aynı zamanda büyük Atatürk'ün ve şehitlerimizin emaneti olan; laik, demokratik Türkiye Cumhuriyeti devletimize sahip çıkmaya davet ediyoruz" demektedir."

Bildirideki "Atatürk, şehitler, devlet, laiklik, demokrasi" gibi ifadeler, Türkiye'de bazı çevrelere mesaj verirken devreye sokulan garanti belgeleri niteliğindedir.

Oysa şöyle düşünülebilir: "Şeriat"a karşı çıkıyorsanız, onun yerine ondan çok daha sağlıklı bir sistem yapılanması gerçekleştirmelisiniz.

Türkiye, 100 yıl önce, evet, İslâm'ın devlet ve toplum hayatındaki belirleyici konumunu ortadan kaldırdı. "Dinin sadece inanç, ibadet, ahlâkla sınırlı bir alanda kalmasını" öngördü. O zaman pek "Demokratik laik" tanımlamaları yoktu ama, niyet, dini alanı sınırlayan bir laikliğe ulaşmaktı.

100 yıl geçti.

Türkiye din toplum devlet ilişkilerinde de sağlıklı bir çerçeve oluşturamadı, demokrasi demokrasi olmakta problem yaşadı, laiklik, inanç özgürlüğü ile dini alanın kısıtlanması gerilimleri arasında gitti geldi, hukuk ona göre hukuk olmakta zorlandı

İlk 27 yıl tek parti yönetimidir.

Sonraki yılların içine "Cumhuriyeti koruma kollama" misyonu çerçevesinde devreye defalarca muhtıra, darbe, örtülü -postmodern- darbe olmak üzere askeri -hukuki bürokrasi vesayeti girdi. Başbakanları bakanları astık, sürgüne gönderdik, daha ötesi var mı

Halen en tepeden olmak üzere, bilmem kaç maddesi değiştirilmiş anayasa yeterli görülmüyor, yeni sivil anayasa talebi seslendiriliyor.