Önce PKK açısından son duruma şöyle bir bakalım:

- Suriye'de hayatının en kötü günlerini yaşıyor. Sona yaklaşmış durumda.

- Türkiye'nin sıkıştırmasıyla Irak'ta epey zorlanıyorlar.

- Pençeler, kilitler falan... Türk askeri, sınırda göz açtırmıyor.

- MİT'in elebaşılara yönelik operasyon yapmadığı gün yok gibi.

- Türkiye sınırları içinde PKK faaliyeti bitti.

Kısacası PKK, neredeyse bitkisel hayata girmiş durumda.

O zaman neden İmralı DEM görüşmeleri falan. O zaman neden yeni bir İmralı teması... O zaman neden bunca parti görüşmeleri...

PKK bitse bile PKK'nın bölücülük zehrinin toplumdan atılması gerekiyor.

Kardeşliğin yükselmesi, barışın gönülleri fethetmesi, bir arada huzur içinde yaşama bayrağının göndere çekilmesi gerekiyor.

Mağlup etmenin zaferi taçlandırmasına yönelik adımlardır bunlar.

Terörün ölünce dirilmesi gereken şeyler vardır.

İmralı görüşmeleri, işte onları diriltiyor.

GASSAL DİZİSİNİ ANLATACAK SANDIM

Osman Gökçek, Meclis'teki basın toplantısına tabutla gelmiş.

Dört kişiyle taşınan, sahici bir tabut.

Almış bu tabutu yanı başına, yapmış basın toplantısını.

Fotoğrafları ilk gördüğümde "Gassal" adlı dizisinin aleyhinde atıp tutanlara bir şey diyecek sandım.

"Ölüm de var" falan diye, "Gassal'a laf söyletmem arkadaş" diye konuşacak sandım.

Meğer Mansur Yavaş'ın depremden sonra 1 milyon 250 bin ceset torbası aldığını, bunu dostlarını zengin etme adına yaptığını iddia etmek için düzenlemiş tabutlu basın toplantısını.

Osman Gökçek, Melih Gökçek'ten daha ilginç bir siyasetçi olacak galiba.

SQUİD GAME'İN İKİNCİ SEZONUNA DAİR

- Birinci sezonu izlemiştim. "Çok acayip. Allah Allah. Ne değişik bir şey" falan diyerek.

- Birinci sezonu izlerken iki zorluk vardı benim açımdan:

- BİR: Korece'nin çok tuhaf bir dil olması. Kulak tırmalaması.

- İKİ: Çekik gözlü Korelilerle kolayca özdeşlik kurulamaması.

- Bu iki sorunsala rağmen izlemiştim birinci sezonu. İlginç bularak. Şaşırarak. Eğlenerek. İbret alarak.

- "İkinci sezonu çıktı" dediklerinde o kadar da heyecanlanmadım. Hatta üşendim.

- O tuhaf lisan, o garip vurgular, o kolayca özdeşlik kurulamayan çekik gözlüler. Aman boş ver dedim.

- Ayrıca yine aynı oyunlar, yine aynı anlatı, yine aynı tema. Bir türlü oturamadım başına.

- Ama sonra bir arkadaşımın hararetli talepleri karşısında dayanamadım, başladım izlemeye.

- Biraz özgün, biraz farklı, biraz derinlikli başladı ikinci sezon.

- Ama çok geçmeden birinci sezonun tıpkı basımı gibi bir havanın içine girmiş olduk.

- Aynı oyunlar, benzer karakterler. Şaşırtmıyordu ikinci sezon. "Allah Allah" dedirtmiyordu. "Ne değişik bir şey" havası yaymıyordu.

- Dişimi sıktım. İzledim sonuna kadar.

- Sonuçta şu oldu: Eski bir hatırayı yad etmiş gibi oldum.