CHP kongresiyle ilgi olarak önce şu tespitleri yapabiliriz:

1-Demokratik ölçütlere ve normlara uygun bir kongreydi. Genel Başkan yarışında olanlar birbiriyle yan yana oturup, yine birbirlerini eleştirebilmekteydi. Bu yönüyle diğer partilere de örnek olabilir.

2-Seviyesi kaçar gibi olsa da eleştiriler dozundaydı.

3-Taraflar birbirine tahammüllüydü.

4-En önemlisi de CHP'de isteyen aday olabiliyordu ve "hain" sayılmıyordu.

5-En olumsuz tarafı da, hem Özgür Özel'in ve hem de Kılıçdaroğlu'nun sanki bir mecburiyetmiş ve CHP'nin 38. Kongresi'nin olmazsa olmazıymış gibi bölücü siyasetin lideri olan Selahattin Demirtaş'a gönderme yapmalarıydı. Bu durum, aynı zamanda CHP'nin, dolayısı ile Kuvayı Millîye'nin, hepsinden önemlisi Mustafa Kemal ilkelerinin tam tersi (antitezi) bir durumdu.

Bir karar vermeliler.

CHP, sosyalist, bölücülüğe açık bir parti mi, yoksa sol ama sosyal demokrat bir parti mi

Kılıçdaroğlu'na gelince; önce olumlu yanlarını kısaca belirtelim:

-Her şeyden önce demokrat bir liderdi.

-Gerçek anlamda değişimciydi. Öyle ki partisini "sağa kaymakla" suçlanacak kadar değişimciydi.

-Siyasete eylemleriyle örnek olmuş biriydi. TÜİK'e gitmesi, Millî Eğitim Bakanlığı'na yürümesi ve en önemlisi de Adalet Yürüyüşü ile siyasi muhalefeti toplumsal muhalefete dönüştürebilmesiydi.

-Sahici sosyal demokrat görüntü verebildi. Ekonominin yükü altında ezilen, ülkenin herkes gibi eşit yurttaşı olduğu halde, aç ve açıkta kalan toplum kesimlerine ulaşmayı başardı. Aslında aynı tavrı, milliyetçiler ve muhafazakârlar da göstermeliydi. Çünkü "Millet Fakr'u zaruret içindeyken" milliyetçi siyaset yaptığını söyleyen biri, milletin acınacak hâlini görmezden gelemez. Aynı şey "dindarım" diyenler için de geçerli. Madem dindarsın, halk açlıktan ölürken, madenci ihmal yüzünde göçük altında kalırken, öğrencilere böcekli mekânlarda yemek hazırlanırken vicdanın ve içindeki din ve içindeki milliyetçilik neden susuyor

-Toleransıtavizi fazla olan biriydi. Bu durum ya iyi niyetle yahut beceriksizlikle açıklanabilir. İyi niyetli olduğunu düşünmekteyim.

Olumsuz yanlarına da kısaca şöyle bakabiliriz:

1-İttifaka sonradan katılan, oy oranları net olarak bilinmeyen ve getirisi de net olarak anlaşılamayan Davutoğlu ve Babacan'ın partisine çok sayıda milletvekili verdi. Bu aşırı iyimser bir durumdu. Ve siyasetin akılcılığı ile örtüşmemekteydi. Öyle olduğu için de partisi kendisini