"Önce insan" idi, eşref-i mahlûkat tüm kutsalların önceliğiydi.

İnsanı önceleyenlerle birlikte, insana dair ne varsa öldü. İnsan, kendine insan dedirten neyi varsa -ahlâkıyla, vicdanıyla, insafıyla, akıl ve izanıyla- kendini kendine katil yaparak, şerefini pespayeliklere teslim ederek öldü.

Asrı saadet güneşinden huzme huzme süzülen nurlar söndü, ilmek ilmek ruhlara dokunan, kalplere işlenen "söz" öldü. Söz uçunca Allah ile bağ koptu, varlık anlamsızlaştı, kalp öldü. Urvetü'l-vüskâ kopunca Mushaf öldü, vicdan öldü, ruh öldü, insaniyet öldü.

Dünya, kanlı gözyaşlarıyla yıkandı, görmezden gelen gözlere diller sustu. Zulüm başına adalet tacını geçirdi, hak öldü. Düzen bozuldu, mizan şaştı, ruhları istila eden edepsizliklere, hayasızlıklara, arsızlıklara, pervasızlıklara, hırsızlıklara dayanamayıp sarsılan yeryüzünün yüzümüze tükürdükleri ile şehirler düştü. Doğruluğun, dürüstlüğün, adalet ve liyakatin çekildiği şehirler bir bir çökerken altında kalakaldık, masumların göğü sarsan ahlarıyla ülkem öldü.

"İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal"ın ruhuna üflediği güçle mukaddesatı korumayı, i'lây-ı kelimetullahı kendine ülkü edinen "ülkü" öldü. Omzundaki cevherin kıymetini bilemeyen, adamlığını ve insanlığını bir cebin içinde unutarak ülküsünü metalaştıranların elinde mefkûre öldü. "İnsanı yaşat ki devlet yaşasın"ın kurduğu cihan saltanatı özünü yitirdi, insan teferruattan sayıldı, ilelebet devletçi istibdadın elinde hürriyet öldü; insaniyetin mâhisi tekrar dirildi, ümit öldü.

"Müslümanca siyaset nasıl yapılır, tüm dünyaya göstereceğiz" diyerek yola düşüldü. Bilezikler bir bir sıyrıldı hak yolunda, İslâm'ın hükümranlığı sevdasıyla uykusuz geçen gecelerin sabahında üç kuruşa satılan "dava" öldü. Dinin devletin gücüyle kaim olacağına inananların iktidarında Ömer kıssalarında unutulan adalet öldü, şefkat öldü, merhamet öldü.

"Toptan sarılalım yüce Ku'ân'aÇünkü rahmet inmez ayrı duranaMü'minler İslâm'a karşı durana,biraz öfkelenip kafayı taksaEsir mi olurdu Mescid-i Aksa" ezgileriyle yürekleri coşturanların siyasetinde Filistin öldü. Benliğin, hodgamlığın, menfaatperestliğin coştuğu, vehn hastalığına yakalananların dünyasında ittihat öldü, vifak öldü, dayanışma öldü.

"...yâ leytenî küntü turâbâ..." Umumun mukaddes malını dünyalık yapanlar, ahirete dahi alet edilmemesi gereken hakikatleri "güç" uğruna çiğneyenler ağlayadursun. Göçtü kervan, kaldık dağlar başında. Dini siyasete âlet eden fikriyat öldü, din tüccarlığı yapan zikriyat öldü, günahıyla sevabıyla siyasal İslâm öldü.