1984 yılıydı. Genç bir muhabirdim. Başbakan Özal'la birlikte Van'a gitmiştik. Özal'ın Şemdinli ve Eruh'a gideceği söylendi. Biz Şemdinli ayağını takip edebilecektik.

Erken saatlerde yola çıkmayı planladık. Van Emniyet Müdürü "Çok erken saatte yola çıkmayın. Bizim araçlarımız size eskortluk yapacak. O şekilde çıkarsınız" dedi. Aramızda erken çıkmayı savunanlar olunca, "Yolda asayiş sorunu olabilir. APO'cular diye birileri türemiş" demişti. Ben APO ismini ilk olarak orada duydum. İlk olarak Yüksekova'ya gittik. Kahvaltı yapmak için açık bir yer bulduk. Bizi gören çocuk pastaneyi bırakıp kaçtı. Kahvaltı yaptıktan sonra aramızda topladığımız parayı tezgâhın üstüne bırakıp çıktık.

ÖZAL'LA ŞEMDİNLİ'DE

Özal, Şemdinli'ye helikopterle geldi. Hiç unutmuyorum. Ellerini ileride bir noktaya dikerek, "Üç beş çapulcuya pabuç bırakmayız" şeklinde bir konuşma yaptı. Ben Kürt sorunu ile orada tanıştım. PKK'nın ilk eylemi olan Şemdinli ve Eruh baskınından bu yana bu sorunu takip ettim. OHAL dönemlerinde Nevruz eylemleri için bölgeye giden gazetecilerden biriydim. Türk Silahlı Kuvvetleri'nin sınır ötesi operasyonlarından sonra bir grup gazeteci ZAP kampına gitmiştik.

RAPORLAR... RAPORLAR...

Cumhuriyet dönemi Kürt isyanlarına ilişkin ne bulduysam okudum. Sadece onlarla yetinmedim IRA, ETA ve FARC sorununun çözümüne ilişkin yapılan çalışmaları inceleme fırsatım oldu. İsmet Paşa'nın güvenlikçi politikalarından Celal Bayar'ın eşitlikli yaklaşımına, Fevzi Çakmak raporundan Ecevit'in sorunun kökeninde ekonomik kalkınmamışlığın yattığını savunan değerlendirmelerine, Refah Partisi'nin İslam kardeşliğini esas alan yaklaşımından SHP'nin ünlü Kürt raporuna kadar birçok raporu okuma imkânım oldu. Beni en çok etkileyen İhsan Sabri Çağlayangil'in Dersim katliamıyla ilgili anlattıklarıydı. Müze haline getirilen Diyarbakır Cezaevi'ne girdiğimde ise, "PKK sorununu dağda aramayın. PKK sorunu Diyarbakır Cezaevi'nde üretildi" sözleri kulaklarımda çınlıyordu.

İÇ SAVAŞ PROVASI

Güvenlikçi bakış açısının da özgürlükçü yaklaşımın da kendine göre doğruları ve yanlışları vardı. 90'lı yılların cehennemini ise hem Ankara'da hem zaman zaman bölgede yaşama imkânım oldu. Bahtiyar Aydın Paşa'nın şehit edilmesinden sonra gittiğimiz Lice'de karşılaştığım tablo benim birçok şeyi sorgulamama kapı açtı. Hizbullah'la ilgili raporları incelediğimde ise ürkütücü bir şekilde bir iç savaş provasının yapıldığı kanaatine vardım. O günkü iç savaş tespitim Irak ve Suriye'nin yaşadığı iç savaş süreçlerinde gerçeğe dönüştü. Irak ve Suriye'de yaşananlar önce Türkiye'de denendi. Ama başarılı olamadılar.

12 EYLÜL'ÜN MİRASI

12 Eylül darbesinin bu ülkeye çok büyük zararları oldu. En büyük zararı ise PKK sorununun hortlatılmasıydı. Özal'ın, Erbakan'ın bu sorunun çözümü yönünde çabaları oldu. Cumhurbaşkanı Erdoğan bu işin peşini hiçbir zaman bırakmadı. Yeni bir sürecin içindeyiz. Ben bu sürece bir annenin çocuğuna olan hassasiyeti, bir bahçıvanın bir çiçeği yetiştirmedeki özeni ile bakıyorum. Bu mücadeleyi Türkiye'nin küresel bir güç olma mücadelesinin bir parçası olarak görüyorum. Yüzyılın projesi olarak bakıyorum. Ama romantizmle bu sorunun çözülemeyeceğini görecek kadar da deneyim sahibiyim.

ERDOĞAN'IN LİDERLİĞİ

Okuduğum raporlardan, yaşadığım süreçlerden çıkardığım bir şey var o da bu iş irade, kararlılık ve güçlü liderlik gerektiriyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan'da o var. Erdoğan başta bu sorunun çözülmesi gerektiğine adının Recep Tayyip Erdoğan olduğuna inandığı kadar inanıyor. Bu kez iç ve dış konjonktür lehimize. Geçmiş süreçlerde bu işin nasıl sabote edildiğini yaşayarak öğrendik. Yine benzer oyunlar oynanmaya başladı. Kandil'den, SDG'den ve DEM Parti'den yapılan kimi açıklamalar süreci enfekte etmeye yönelik işaretler taşıyor. Ben bu hassasiyetle hareket ediyor, yanlışa yanlış diyorum. Araba devrilmesin diye uğraşıyorum.

ENDİŞELİYİM

Özal'ın başlattığı süreç başarısız olduğunda Türkiye'nin sokulduğu karanlık tüneli, Erbakan'ın çabalarını boşa çıkaran 28 Şubat şartlarını,