Başlık biraz bilmece gibi oldu ama meramımı anlatmanın yolu da bu sorudan geçiyor. Ülkemizde yıllardan beri üreticiler ve tüketiciler genellikle kaybeden tarafta yer aldılar. Bu konuya Mersin'in bazı ilçelerinde bulunduğum yıllarda seracıların halini anlatmak için temas etmiş, ilgililerin dikkatini çekmeye çalışmıştım. Söz gelimi Mersin'in ilçe ve beldeleri genellikle muz ve sebze seracılığı yaparlar. Ev sahibimin de seraları vardı. Böyle olunca onların konusu ürettikleri ürünün ellerinden çok ucuza çıkması, özellikle de ürünlerinin bedelinin belirlemesinde hiçbir müdahalelerinin olmamasıydı. Kısacası, üretici ürününü sabah erkenden toplar, seranın kapısına yığar, önceden anlaştığı aracının (komisyoncu, kabzımal) elemanları kamyon ile gelir seranın önüne yığılmış ürünleri alır giderler. Ürünleri toplayan aracı ise tartıp aldığı ürünü önceden anlaştığı aracıya gönderir. Bu uygulama sanıyorum bugün de devam ediyor. pushfn('ads'); Belki bu konu da nereden çıktı, diye sorabilirsiniz. Dünkü bir gazetede, "Tarlada kilosu 10 lira, şehirde tanesi 10 lira" başlığı ile verilen haber bu konuyu yeniden gündeme almama vesile oldu. Çünkü söz konusu haber ülkemizde aynı durumun 20 yıldan beri hiç değişmediğini gösteriyor. Bunun da ötesinde özellikle tarım ürünlerinde özellikle son yıllarda üreticiler de kazanamadıklarını, zarar ettiklerini her fırsatta dile getiriyor, meseleye çözüm bulunmasını istiyorlar. Sanıyorum bu meseleye çözüm bulmak isteyenler de var ama nedense kurulu düzenin bozuk da olsa düzeltilmesi mümkün olmuyor. Bu arada konu açılmışken geçmişte de belirttiğim üreticinin de, tüketicinin de zarar ettiği bir üründe kazanan kim sorusu ister istemez akla geliyor. Bu noktada kısa yoldan aracılar kazanıyor deyip onları suçlamak kolay ama aracıları aradan çıkardığınız zaman özellikle kış aylarında üreticinin ürettiği sebze meyveler marketlerin raflarında yer alması mümkün olmaz. Böyle olunca aracıları suçlayıp kenara çekilmek doğru olmaz. Üreticiyi, aracıyı ve tüketiciyi koruyacak, özellikle de emek verip üretenin rahat nefes almasını sağlayacak bir düzenlemeye ihtiyaç var. Üzerinde durulması gereken bir başka husus ise üretici ürünlerini sabah erken toplayıp sandıklara