-Umut, karanlıkta bir ışıktır.-Canlılar toplu yaşam sürdürürler. Her birinin öbürüne gereksinimi doğumdan ölüme kadar uzanır. Dünyaya gelişleri birbirine bağlı olduğu gibi dünyadan ayrılıncaya kadar da birliktelikleri bir yaşam koşuludur. İnsanlar için bu durum daha zorunlu, daha gerekli ve daha yararlıdır. Bir tür varlık kaynağı ve gücüdür. Evde, işte (görevde-çalışmada), okulda, askerlikte, dinlencede (tatilde), gezide, yolculukta, oyunda, eğlencede, savaşta, üretimde birliktelik durumun doğası gereğidir. Hattâ zorunludur. "Yalnızlık Allah'a mahsustur" sözü de toplumsal yaşamımızın ilkelerinden birini anlatır. Özetle, yalnızlık yaşam karanlığıdır.Kimi zaman kendimizi dinlemek, kimi zaman dinlenmek, düşünüp taşınmak için yeğlediğimiz yalnızlık hastalık yatışları dışında istenecek, özenilecek bir durum değildir. Tutuklu ve hükümlülerin cezaevi yaşamları bile gerçekte değişik, zorunlu bir yalnızlıktır. Çalışma, okuma, deneyim, dinlenme ve düşünme yalnızlıkları doğal yaşam biçimleridir. Bunlar ve durumun gereği olanlar dışındaki yalnızlıklar çekilir bir ortam değildir. Evlilikler, arkadaşlıklar, dostluklar, yakınlıklar yaşamı renklendirip güçlendiren ve süresini uzatan sıcaklıklardır.Dünya-yeryüzü günleri sınırlı olan insanlar zamanlarını değerlendirmekte genellikle gelişigüzel davranmaktadırlar. Zamanı kullanmak, değerlendirmek bir ustalıktır. En iyi sermaye, en iyi dayanak, en iyi ortam zamandır. Şiirlerde çok sözü edilen zamanın insanlar için zorunlu bir sığınak olduğu da açık bir gerçektir. Zorunlu yalnızlıklar dışındaki yalnızlıklar insan sağlığı ve gücü bakımından yararlı aravermelerdir. Beyni,