10 Muharrem 1444 Hz. Hüseyin Efendimizin şahadetinin yıldönümü. Hicretin 61. yılının 10 Muharrem günü Hz. Hüseyin ve yanında bulunan bir avuç insan (100 civarında) 5000 kişilik Yezid ordusu tarafından kuşatılarak bugün Irak toprakları içerisinde kalan Kerbela'da hunharca katledildiler. Bu normal bir cinayet değildi. Katledilen Peygamberimizin sevgili torunuydu. Onun katli; değil bir peygamber torununa, hiçbir insana, hatta bir canlıya dahi reva görülemeyecek hunharlıkta gerçekleştirilmişti. Kerbelâ, İslâm ümmetinin, bütün müminlerin asırlardır dinmeyen ortak hüznü ve kederidir. Dünyanın neresinde bulunursa bulunsun; mezhebi, meşrebi ne olursa olsun, kalbinde iman taşıyan, Resulüllah Efendimizi, ashabını ve ehl-i beytini sevip sayıp onlara muhabbet besleyen her müminin ortak acısı ve kederidir. Bu olay Müslümanların hafızasına silinmez bir biçimde kazındı. İslâm ümmetinin kolektif hafızasına yerleşti. Başta Müslüman Anadolu halkı olmak üzere birçok Müslüman halk; Hz. Hüseyin'i öz evinden çıkmış kendi cenazesi bilerek, onun adına aşureler kaynatıp dağıttı. İnsanlar Kerbela'da olanların hatırasını zihinlerde taze tutmak için çocuklarının adını Hüseyin ve Zeynep koymaktan bir an bile geri durmadılar. Hz. Hüseyin, bütün Müslümanların gönüllerinde yer tutan ortak sembollerden biri olmuştu. Bugün bize düşen; Kerbelâ'yı doğru okumak, doğru anlamaktır. Onu tarihte yaşanmış bir kıssaya, sıradan bir hâdiseye dönüştürmemektir. Bu müessif olaydan ders ve ibret çıkarmaktır. Bunu yaparken de dinimizin 'matemyas dini' olmadığını göstermektir. Olaylar, katliamlar, ölümler, cenazeler genelde ders alma, ibret çıkarma yerine 'tören' haline getirildi. Resmi zevat da bu yanlış uygulamalara meşruiyet kazandırdı. Çelenkten, yakalara takılan siyah fotoğraflardan, vakit namazı için girmeyip dışarda cenaze namazı için beklemeye, cenazenin evinden çevresine, çalıştığı kurumdan konumuna göre dolaştırılıp nutuk atılmasına, alkışlarla uğurlanmasına kadar. Bu yapıyı da kaldırmak lazım. Dini bakımdan yanlışlıkları, uygun olmayan davranışları, yapılanları düzeltmemiz görevlerimizden. Kimilerinin dünyalık mevkileri, ellerindeki nimetleri kıyamet gününde nedamete ve yürek acısına dönüşecek, kimileri de fani dünyada kaybettiklerinin, çektikleri acıların karşılığı olarak cenneti ve Allah'ın rızasını kazanmış olacaktır. Bugün yaşayan müminler olarak, dün içinde bulunmaktan korunmuş olduğumuz olayların hakemliğine yeltenirsek, elimizin bulaşmadığına dilimizi ve imanımızı bulaştırmış oluruz. Küffarın mezhep, meşrep, mektep demeden Müslümanların geleceğini toptan yok etmek için seferber olduğu böyle bir zamanda, Müslümanların ortak sembol ve değerlerinden ilham ve güç alarak geleceği inşaya yönelmekten başka çıkar yol yoktur. Her gün kanayan İslâm coğrafyası, ülkemizde her gün verdiğimiz şehitlerimizin kanları, zalimlerin zulmü altında inleyen insanlarımızın ızdırapları, makammevki düşkünü insanların halleri, mukaddeslerini kaybederek dünyevileşenlerin içler acısı vaziyetleri, Kerbela'da yaşananlardanyaşatılanlardan farklı mı Irak, Suriye, Filistin, Arakan, Türk Dünyası'nda, Mısır'da yaşananlaryaşatılanlar... İhanet eden Kûfe'liler var oldukça, 'Hüseyin'leri bitmez bu dünyanın. Hz. Hüseyin'in matemini yaşatma, onun hatırasını canlı tutma adına, kendini zincire vurmalar, zincirle dövme ve dövünmeler, karalar giymeler, vs. Bu ve benzeri merasimlerin en tehlike arz eden tarafı, 'meşrûiyet kazanması'na sebebiyet vermesi. Asıl tehlike burada! Bunu folklorik hale getirdiğimiz aşure dağıtımında da düşünebilirsiniz. 950 sene yaşayan, ömrünü 'İslam'a davet'e vakfeden bir peygamberin, yediklerinden mülhem kuş üzümünden, incirinden, narına, cevizinden diğer malzemelere varıncaya kadar yapılmış aşure mi ön planda, yoksa dinini yaymak için karada gemi yapan bir Peygamberin davası mı Bu ay "aşure"den ibaret değil! Bu ayın idraki için