Nisâ sûresinin yüz onuncu âyet-i kerîmesi nâzil olunca, İblis (şeytan) korkunç bir sesle feryat etti!.. Ebû Sâlih Belhî hazretleri Tâbiîn devrinin tanınmış, hadîs ve tefsîr âlimlerinden ve evliyânın meşhurlarındandır. 670 (H.50) senesinde doğup, 752 (H.135) târihinde Eriha'da vefât etti. İbn-i Abbâs, Ebû Hüreyre, Ebüdderdâ, Enes bin Mâlik, Muaz bin Cebel ve daha başka sahâbeden "radıyallahü anhüm" istifade etti. Buyurdu ki: Şeytanın hîlelerine aldanmamak, bu hususta çok dikkatli olmak gerektiğini şöyle anlatmıştır: "Kim bir fenâlık yapar veya nefsine zulmeder de Allah'tan mağfiret dilerse, Allah'ı çok bağışlayıcı, çok merhametli bulur" meâlindeki Nisâ sûresinin yüz onuncu âyet-i kerîmesi nâzil olunca, İblis (şeytan) korkunç bir sesle feryat etti. Sesi öyle yüksek çıktı ki, yeryüzündeki bütün askerleri işitip, yanına geldiler ve; "Nedir bu hâlin Bu şiddetli feryâdın sebebi nedir" diye sordular. O da; "Benim hîlelerim ile bu ümmete işlettiğim günahların af ve mağfireti hakkında Muhammed'e bir âyet nâzil oldu" dedi. Askerleri bunun hangi âyet olduğunu sorunca, Nisâ sûresi yüz onuncu âyetini onlara okudu. Sonra şöyle dedi: "Bu âyette Allah istiğfâr edenlere af ve mağfiretini vâd etti. Allah'ın vaadinde dönmek yoktur. Şimdi düşünün. Acabâ buna bir hîle yolu bulabilir misiniz" Onlar; "Hayır, biz böyle bir hîle yolu bilmiyoruz" dediler. Bunun üzerine şeytan onlara; "Hele siz gidip biraz düşünün. Belki bir hîle yolu bulabilirsiniz. Bu arada ben de düşüneyim" dedi... Şeytanın