Ülkemizin hemen her yöresinde keşkek yapılır ama özel günlerde... Birlik ve beraberliğin, ortak bir kaderi paylaşmanın, karşılıklı sevgi ve empatinin bir ifadesidir. Bizim evde Erzincan usulünde, kuzu gerdan ve köy bulguruyla yapılırdı. Ya Rabbim o ne lezzetti! Kızıltoprak'ta birkaç ay önce ziyaret ettiğim Herise'deki keşkekse Ege usulü. Dana gerdan ve yarma buğdaydan zeytinyağıyla yapıyorlar. Allah için düzgün ve zevk veren bir keşkek... Günlük çıkan mezelerinden karışık ot yoğurtlama ve bahar favasını da beğendim.Bazı yemekler vardır ki lezzetlerinden çok çağrıştırdıkları kültürel anlam ön plana çıkar. Sizin damak tadınıza hitap eder ya da etmez ama o yemeklere sadece gastronomik açıdan yaklaşırsanız bir şeyler eksik kalmış olur.Keşkek böyle bir yemek. Ülkemizin hemen her yöresinde keşkek yapılır ama özel günlerde.... Düğünlerde, bayramlarda, kutlamalarda... Büyük kazanda tahta tokmakla yarma buğday dövülerek hazırlanır ve herkes kaşık atar. Birlik ve beraberliğin, ortak bir kaderi paylaşmanın, karşılıklı sevgi ve empatinin bir ifadesidir. Bireysel olmayan, kolektif niteliği ön plana çıkan bir kültürün gastronomideki uzantısıdır. Malzemeleri günümüzde pahalanmış olsa bile evimize giren, bildiğimiz lezzetlerdir. Buğday, tereyağı, kuzu gerdan veya tavuk...Haberin DevamıEge usulü keşkekORTASI MİS GİBİ TEREYAĞIYLA DOLDURULUR İlk deneyim önemli tabii. Çocukluk ve gençliğimde çok keşkek yedim. Özel günlerde ya da misafir gelince çıkardı. Emektarımız Arzu Hanım yapardı. Mis gibi süzme yoğurtla hazırlanırdı ve kuzu gerdanı olmazsa olmazdı. Yarma buğday yerine kabuğu alınmamış gerçek köy bulguru kullanılırdı. Servis edildikten sonra ortası çanak şeklinde açılır ve pul biberli, eritilmiş mis gibi tereyağıyla doldurulurdu. Ya Rabbim o ne lezzetti! Kaşıklarken tereyağının bir miktarı çenemden akar, üstümü başımı lekelerdi. Olsun! Kim gömleğini ve pantolonunu keşkek uğruna feda etmez kiSonra aradan yıllar geçti ve yediğim keşkeğin 'Erzincan keşkeği' olduğunu öğrendim. Farklı keşkek türleri var. Televizyon programı yaptığım yıllarda birçok çeşidini denedim. Bunların pek çoğunu sevdim ama kestirmeden modern teknoloji kullanarak düdüklüde falan pişenlerinden çok zevk almadım. Buna karşılık Antakya'da bir evde yediğim acılı keşkeği muhteşem buldum.Bahar favasıÇocukluğumdan bu yana köprünün altından çok sular aktı. Kolektif öğeler ortadan kalkmasa bile bireyselleşmenin yozlaşmış bir versiyonu hâkim kültür haline geldi. Ticari gerçekler yöresel değerlere ağır bastı. Bir örnek vermek gerekirse... Yazın kaldığım Burgazada'nın lokanta sahipleri arasında Erzincanlılar çok. Keşkeği mutlak bilirler ama lokantaları bildik ve genelde hazır alınmış endüstriyel meze ağırlıklı. Onlar da haklı. Benim çocukluğumun keşkeğini yapsalar kaç kişi yer İyi kalitede bir tereyağı bulup o kadar bol kullansalar, birçok müşteri tabağı başlarına geçirmez mi Kabahat; lokantacıdan çok, yöresel kültürden kopmuş ama kentleşmemiş bir kitlenin müşterilerin çoğunluğunu oluşturması.Haberin DevamıAma geçici bir dönem bu. Gün gelecek kaybettiğimiz değerler anlaşılmaya başlayacak. Boş hamasi muhafazakârcılık yavaş yavaş ortadan kalkıp yerini yöreselden evrensele ulaşmaya çalışan çabalar alacak.Bu yönde