"Bu arada ona namaz kılmayı da öğrettim Almaya gönüllü olunca hemen öğreniyordu." Tanıştığım arkadaşımla ilgili hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... O ise hayat ile alaka kuramayan içinde bulunduğu sorunlara cevap veremeyen bir çözümsüzlüğün içinde boğuluyormuş Dedim ki dışarıdan görünen sessizliğin sebebi meğer bu imiş Meğer içinde ne fırtınalar kopuyormuş Babamdan öğrendiğim ama kıymetini bilemediğim dinî bilgilerimi Allaha olan kulluk vazifelerinin yerine getirildiğinde kullarını nasıl rahatlattığını, ibadet eden birçok insanın aslında çölde suya kavuşmuş gibi sevindiğini huzura ve mutluluğa kavuştuğunu dilimin döndüğünce anlatıyordum İşin garibi böyle söylerken kendimden utanmaya da başladım Çünkü ona öğüt verdiğim bu vecibeleri ben hayatıma uygulamıyordum O ise saf bir şekilde samimi bir şekilde "bana bunları öğretir misin" dedi Bu bir görev olmuştu benim için Öğretmezsem ne büyük vebali olduğunu da yine babamdan öğrendiklerimle biliyordum Kendisine hem babamdan öğrendiklerimi anlatırken hem de babamın kendisinin de istifade ettiği bize de tavsiye ettiği okuduğumuz Hakikat Kitabevi'nin kitaplarını kendisine birer ikişer getirmeye başladım... Arkadaş gerçekten de her verdiğim kitabı birkaç günde bitiriyor sorduğu sorularla kitabı gerçekten okuduğu belli oluyordu Bir süre sonra ne oldu biliyor musunuz Beraber oturup konuşurken o namaz vakti namaza kalkıyor ben ise namazımı ihmal ediyordum Vicdanım ile nefsimin çarpışmasını size nasıl anlatsam Bir yanım şimdi namaza mı başlayacaksın diyordu,