"Rabbim bizleri vefalı, kadir kıymet bilen insanlardan eylesin, karşımıza böylelerini çıkarsın..." Ortaokul 2. sınıfta okurken sıra arkadaşımın evi okulun karşısındaydı. Bir gün defterini almak için teneffüste onunla beraber evlerine gittim. Annesi ikimize de birer dilim ekmeğin üzerine salça sürüp ikram etti. O zamana kadar hiç salça sürülmüş ekmek yememiştim. Bizim evde salça, yemek yaparken kullanılırdı. İlginç gelmişti ama acıkmışım anlaşılan, iştahla tüketmiştim ekmeğimi Aradan yıllar geçti, arkadaşımla yollarımız, okullarımız ayrıldı. Ben Konya Devlet Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde hemşire olarak çalışmaya başladım. Arkadaşımın komşularının kızı Konya'nın ilçesine bağlı bir köye ebe olarak atanmış. Babası ve annesi yanında kalamayacağı için arkadaşımın anneannesi müsaitmiş ondan rica etmişler, köyde beraber kalmaya başlamışlar. Bu anneanne bir gün merdivenlerden inerken nasıl oluyorsa kayıp düşüyor kalça kemiği kırılıyor. Hastayı benim çalıştığım kliniğe acilden hafta sonu getiriyorlar ve hasta yatırılıyor. Pazartesi kliniğe geldiğimde memleketimden bir hastanın yattığını, dosyasından gördüm. Gurbette memleketlini görmek, ilinizin plakasını taşıyan aracı şehir içinde dolaşırken görmek sizi birden heyecanlandırır ya, durum aynen öyle oldu. Ben de kendi memleketimden bir hastanın olduğunu fark edince içimde bir sıla duygusu oluştu. "Vatan sevgisi imandandır" buyurmuş Efendimiz. Bu duyguyla hemen hastamla