Oradaki görevliler "senden başka inen olmadığı için otobüs gitti" dediler, eyvah!.. İstanbul'dan memleketime giderken Harem'de kaçırdığım otobüsümü yarı yolda yakaladıktan sonra neler yaşadığımı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Tamam, şansıma yarı yolda yakalayıp binmiştim otobüsüme İşim görüldüğü için rahatladım İstiğfar okumayı kestim İçimden kendi kendime "işte senin samimiyetin bu" deyip koltuğa gömüldüm O rahatlıkla uykuya dalmışım. Bir anonsla uyandım "Sayın yolcularımız Söğütlüçeşme dinlenme tesisine girilecektir. Yirmi dakika ihtiyaç molası verilmiştir..." Baktım saat sabah namazı vakti. Hemen hazırlığımı yaptım. Otobüs durasıya atladım. Elektrikler o anda yokmuş ki ihtiyaç duyulan yerlere mum yakılmış. Ve sadece iki rekât farz kılıp fırladım dışarı. Çünkü birkaç saat önce dersimi almıştım. Ama o da ne Otobüs yok Oradaki görevliler "senden başka inen olmadığı için otobüs gitti" dediler. Birden o ana kadarki samimiyetsizliklerimi hatırladım. Kendime sayıp dökmek yerine edebimi takındım. Yani hata ve gafletimin farkına vardım. Yüz metre filan uzakta kara yolu kenarına varıp araba bekledim ama nafile Çünkü Karabük'e kadar yokuş aşağı ve arabalar tanıdıkları bile olsa almaz. Çaresiz tesbihimi tekrar aldım ve başladım istiğfara Bir süre sonra dinlenme tesislerinden bana seslenildi. Koşarak gittim. Akaryakıt almakta olan yeni acenteden alınmış arabanın sahibini göstererek "seni otobüsüne yetiştirecek" dediler. Ben "param ceketimdeydi, arabayı