Aslında, sol adına ne varsa tavan arasına kaldırdıklarından bu yana neredeyse 40 yıl geçti!

Daha önceki yıllarda bile, solun vazgeçilmez temeli olan anti emperyalist duruştan sıyrılmaya, "Tam Bağımsız Türkiye" sloganından kurtulmaya hazırdılar...
En büyük yetenekleri, amip hızıyla bölünmek, kendi gettolarını, kendi çetelerini yaratmak, gencecik çocukları "devrim", "sosyalizm" yalanlarıyla ateşe sürmek, o çocukların üzerinden elde ettikleri rantın üzerine yatmaktı...

Devrimci önderlerin; Denizlerin, Mahirlerin, Kaypakkayaların, Sinan Cemgillerin, yurtdışında sürgünde ölen Hikmet Kıvılcımlıların, yani gerçek devrimcilerin ve sosyalistlerin faşist yönetim tarafından alçakça yok edilmesi, tasfiyeye uğraması da bu beşinci sınıf tiplerin meydanı iyice boş bulmasını, dizginleri ele geçirmesini sağladı ne yazık ki...

Başına geçtikleri, "örgüt" adını verdikleri yapılar, aslında mafya tipi ilişkilerin geçerli olduğu, tek adama dayalı haraç ve kaba güç şebekeleriydi..
Ele geçirdikleri, inandırdıkları gençleri, gözlerini kıpmadan harcadılar... Durumun farkına varan, baş kaldıranları acımasızca un ufak ettiler... Kurdukları düzene tehdit olabileceğini düşündüklerini ölüme göndermekten bile çekinmediler...
Ve beyler, paşalar gibi yaşam sürdükleri bu düzenin mezesi olarak hep o sözcükleri, "devrimi", "Sosyalizmi" afişlerde, broşürlerde, beş para etmeyecek kitap müsveddelerinde hiç utanıp sıkılmadan kullandılar

-Halkı gerçek devrimcilerden, gerçek sosyalistlerden uzaklaştırmayı da başardılar tabii!

Hiç yüzleri kızarmadı

Faşizm, solun üzerinden bir buldozer gibi geçerken, yüzbinlerce insan işkencelere yatırılır, onlarca genç darağaçlarında sallandırılırken, bu tiplerin bir bölümü kapağı yurtdışına attılar ve aynı alçakça düzeni Almanya'da, İngiltere'de, Fransa'da, Belçika'da, Hollanda'da, İsveç'te sahneye koymaya başladılar.

Gitmeyenler ise kabuk değiştirmeye, üzerlerinde zaten eğreti duran sol kimliklerinden soyunmaya başladılar. Sol ideolojinin iyice gözden düşürülmesi, ülkenin tamamen sağcı ideolojiye teslim olması sürecinin piyonları olarak cansiperane hizmette bulundular.

Ağırlıklı bölümü işadamı oldu zaten! Öyle olunca yeni bir tanrı ve yeni bir ideoloji de gerekiyordu tabii! Bir bölümü açıkça Liberalizm sözcüğünü telaffuz etmeye başladı ve Özalizm'in müridi kesiliverdi!

Solculuk etiketinin hâlâ para ettiğini düşünen, aydın, gazeteci, işadamı kılıklı dönekler ise bu etiket altında vatansızlaştı...
En gerici, en hırsız, en vatansız iktidarları işte o etiket altında desteklediler.
Onlar için "bağımsızlık" boş bir laftı artık, günümüzde olması gereken "karşılıklı bağımlılık"tı!
-Örneğin Türkiye ile ABD birbirine karşılıklı bağımlıydı, iyi mi!
Yani dünyanın en büyük emperyalisti ile ekonomisi, 18. sırada yarı bağımlı Türkiye birbirine bağımlıydı!
Üstelik bu soysuzca yalanı ekranlarda pazarlamaktan da geri durmadılar.
Afganistan, Irak, Libya işgallerini "özgürlük" adına desteklediler. Televizyon ekranlarında hiç vicdanları sızlamadan "ABD'nin bu ülkelere demokrasi getirdiğini" bile söyleyebildiler...

Bir zamanlar Sovyetler Birliği'nin memuru olmayı içlerine sindirebilen, sosyalizmden hiçbir şekilde nasibini almamış, sosyalist etiketli zevat için, Sovyetler Birliği'nin yıkılması dönekliklerine de şahane bir bahane oldu.
Artık ABD'nin neo-liberal ideologlarının eteğine dilediklerince yüz sürebilirlerdi...

-Kral öldü, yaşasın yeni kral derken hiç yüzleri kızarmadı...

Antiemperyalizm yabancı düşmanlığıymış!

Ama "sosyalist" sıfatı altında geldikleri nokta gerçekten "pes" dedirtti!