Çamur içinde el, ayakAh, ne çare Urfa, AdıyamanSel vurdu gariplerin yürekleriniSaramadı Fırat cümlesiniSustu HarranAğıtlar sardı Halfeti, Hilvan'ıSiverek'in bağları ıssız kaldıAmman ammanBir yanım gönlü kırık AntakyaBitmez şu feleğin yüküGeçit vermez Maraş'ın yollarıYel savurdu düşleriBir başına Suruç geveniAh, akıl baştan gittiCendere Köprüsü nasıl feryat etmesinBilinç ağlar durur yâd ellerdeKaranlık bastı mavileriÇağırın erenleriKapatsın şu yaralarıSerde dertler pare pareZor imiş cahille yan yanaNiceleri yandıKimi kandıAzı uyandıKumdan, taştanGeride kalanHiç ille de boşlukOlmaz olsun şu çaresizlikNe