Bu soru çok soruluyor: 'Çocuklarımızla konuşurken ölçü nasıl olacak'Her şeyden önce tarafların konuşması, konuşabilmesi önemlidir. Pek çok problem konuşmamaktan kaynaklanıyor. Ama konuşmanın da bir ölçüsü vardır. Her şeyden önce konuşmaktan maksat doğru noktalara ulaşmaksa, bir takım çözümlemeler yapmaksa o zaman ortamda dile gelecek düşüncelerin hür bir zeminde pişmiş olması şarttır. 'Acaba babam ne der, annem nasıl değerlendirir, ablam kızar mı' gibi bir engelle oluşturulacak düşünce daha doğarken sakattır. Çünkü işin ucunda iyi rolümüzü oynamak, prim yapmak, değerli kalmak gibi onlarca gerekçe vardır. Yani hakkın hatırı, nefsin hatırı uğruna örselenmiştir. Oysa doğrunun doğabilmesi çoğu zaman bir sancı ile olur. Doğunca bir şeyleri rahatsız eder. Doğrunun kendisi bizatihi bir güç unsurudur. O gündeme gelince pek çok aktörler kaybolur. Güneşin doğuşuyla karanlığın kaybolduğu gibi, hak ve hakikat gündeme gelince de pek çok yanlışlar yok olur. Konuşma ortamının bu değişime açık olması gerekir. Bu neticeyi göze alabilmek önemlidir. Büyük neticeler cesaretsizlerin hakkı olamaz. Bedel ödemeyi göze almayan hakikat yaşayamaz. Hür düşünce biraz sarsıcıdır ama neticesi güzeldir. Ateşin yakıcılığı gibi; yakar ama temizleyicidir de. Hür