İnsan fıtratı için en kötü hal inandığı, iman ettiği fikir ve düşüncelerin sonunda birer safsata ve yalan olmasıdır. Fani dünyanın fani ve cani hallerinden, halatından birer nefes alma ve huzur bulma anları bu geçiciliğe ve dertlere rağmen yüreğine mukabil bir dost bulması, içini dökecek bir arkadaş ve ahbap bulabilmesidir. İmanlı, inançlı inandığı yaşayabilenler tercih edilebilmelidir. Dünyevi işlerini yapmakta ve dünyalı olmak için sarf etmekte insanlar daima kendilerinin normal ve dünyaya uygun olduğunu ispat etme ve gösterme çabası içindeler. Böyle bir bakış açısıyla ahirete bakan adam, dünyaya dönüp bakmaz bile. Kimse demesin ben dostsuzum, arkadaşım ve kardeşim yok... Herkes ister istemez bir akıllı dosta veya aptal bir dosta arkadaş olmuştur. Herkes dostlarıyla bilinip tanındığına göre... Dünya işlerinde olurda, ahiret işlerinde olmaz mı Layık olmadığın,