Filistin'de yaşanan soykırıma karşı İslam ülkelerinin tutumu yürekleri dağlıyor.

Her şey var, silah, mühimmat, ordu, ama irade yok! Koca İslam dünyası küçücük İsrail karşısında inanılmaz bir acziyet sergiliyor.

Gözümüzün önünde şehirler tahrip ediliyor, insanlar kadın çocuk demeden katlediliyor, ama İslam dünyası seyrediyor!

Orada öyle bir savaş var ki Müslümanların fert olarak yapacakları çok şey yok.

Dua Tamam, ediliyor!

Nakdi ayni yardım Tamam, o da yapılıyor!

Protesto boykot dersen o da yapılıyor!

Ama katliam devam ediyor!

Mücahitlerin safında fiilen yer almak dersen işte o mümkün değil!

Çünkü ortada Afganistan ve Bosna'da olduğu gibi cephe savaşları yok.

İsrail havadan vuruyor, direniş gösteren özel eğitimli mücahitler, yer altında fırsat kollayarak düşmana cevap veriyor.

Ayrıca HAMAS'ın mücahitler safında çarpışacak adama ihtiyacı da yok. İstediği sadece sivillere insani yardım ve sağlık hizmetleri!

Durum 1960 ve 70'li yıllardaki Filistin direnişi gibi değil. O zaman FKÖ'ye destek için bizzat gidip mücadeleye katkı veren Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları da vardı!

O yıllarda solculuk ve komünizm revaçtaydı. 1964 yılında Mısır Devlet Başkanı Baasçı (solcu) Abdunnasır'ın desteğiyle kurulan Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) kampları, Türkiye solcularının da uğrak mahalliydi.

Türkiye'de yapmayı düşündükleri silahlı devrime militan yetiştirmek için FKÖ kamplarına giden eğitim alan ve hayatını kaybeden solculardan bahsedebiliriz.

Bahse de gerek yok, o kuşağın liderlerinden Oral Çalışlar bugünlerde piyasa çıkan 'İsyan Günleri 68' kitabında o dönemi ve eğitim alan hayatını kaybeden solcuları detaylarıyla anlatıyor.

Anlatmanın ötesinde öyle özeleştiriler yapıyor ki, Türkiye'deki sol hareketin bu kadar sert bir şekilde içerden eleştirilmiş olması ilk olsa gerek.

Oral Çalışlar 68 kuşağının önemli liderlerinden biri. Sol hareketi örgütleyen, eylemler koyan yargılanan, tutuklanan uzun süre hapislerde yatarak bedel ödeyen bir isim!

250 sayfalık kitap o dönemde, solun çürük bir ipe nasıl hülyalar dizdiğini örnekler vererek anlatıyor:

"Gençlerin o dönemdeki tercihlerinin genelde iddia ettikleri kadar ciddi teorik düşüncelere tasavvurlara dayanmadığı (zira çoğumuzun çok toy, çok naif hayalci olduğu) söylenebilir." (s. 65)

Hedeflerinin silahlı bir devrim yapmak olduğunu, bunun için de 'kırlardan şehirleri fethetmek' (s. 128) stratejisini uyguladıklarını anlatıyor.