"Bak lafa, hizaya gel! Eee hoca feraseti. Verintap'a gidip beş sene sonra ayrılışının hikâyesi, bak aklıma ne getirdi" İki çocukluk arkadaşı seneler sonra hasretle kucaklaştı, hâl hatır sordu, hatıralar yâd edildi. Lütfü Hoca, akşam gördüğü rüyanın bir ucunu burada buluyordu. Erzurum Lisesinin meşhur öğretmeni ayağına gönderilmişti. Beklemeden başından geçenleri anlattı. Dikkatlice çocukluk arkadaşını dinleyen Vuslat Bey; - Hocalardan korkulur! Uzun zamandır uğramazdım. Hem liseye de ters yer burası. Erzurum'un iki ucu. Sabah kahvaltıyı yaptıktan sonra sanki biri beni zorladı, çekti. Sebebini bilmediğim bir sevk-i tabiiyle kendimi Narman Çiçek Palas'ta buldum. Meğer seni karşılayacakmışım! - Estağfirullah Bey! Siz çağırdınız, ben de geldim işte! - Bak lafa, hizaya gel! Eee hoca feraseti. Verintap'a gidip beş sene sonra ayrılışının hikâyesi, bak aklıma ne getirdi Lütfü Hoca - Hayırdır Bey İnşallah kötü bir şey değildir. - Allah iyiliğini versin Hafız! İlla bir muziplik yapacaksın! "İnsan yedisinde neyse yetmişinde de oymuş" derler ya! Her neyse ben anlatacağıma geleyim. Osmanlılar zamanında İtalya, Libya'ya göz koyar. Topraklarını muhasara edip almak için çıkarma yaparlar. O zaman devletimiz yedi büyük cephede muharebe yaptığından burada fazla birliği yoktur. Halk milis kuvvetleri oluşturur. Bunlardan biri de Ömer Muhtar isminde bir Libyalı Hocaefendidir. - Yani meslektaşım. - Zaten onun için anlatıyorum ya! Çok kahramanca direnir. Âdeta kan kusturur istilacı İtalyanlara. En sonunda esir edilir. İdam edeceklerdir mücahidi. Usulen mahkeme ederler. Hâkim sorar; "İtalyan Devleti'ne karşı harp ettiniz mi" Hemen "Evet!" cevabını verir. Hâkim yine sorar, "İnsanları İtalyan Devleti'ne karşı isyana teşvik ettiniz mi" hiç beklemeden ona da; "Evet!" cevabını verir. Sonra, "İtalya'ya karşı kaç sene harp ettiniz" diye sorar hâkim. Ona da, "Yirmi!" diye cevap verir. Müteakiben, "Yaptıklarından dolayı