İktidarın muhalefeti yok sayması, muhalefetin ise iktidarı bütün kötülüklerin anası olarak ilan etmesi hem doğru hem de inandırıcı değildir. İktidarda kalmak için her şeyin "mübah" görülmesi de iktidara gelmek için olmayacak dualara "amin" denilmesi de yanlıştır. 'İktidar yaparsa yanlış ama biz iktidara geldiğimizde yaparsak bir sebebi vardır' anlayışı arızalıdır. Muhalefetteyken kendi mensuplarına karşı bile adil olamayanların iktidara geldiğinde karşıt siyasi parti üyeleri için adil olmalarını beklemek de eşyanın tabiatına aykırıdır. Yalnız yukarıda yazılanlar bağlamında düşünülse bile Türkiye'deki siyasetin ne denli yüzeysel olduğu görülür. Aslında bunlar da bir kenara siyasetin üslubu bile her şeyi anlatır niteliktedir. Hani üslubu beyan var ya Birbirinin elini sıkmayan, birbirine tepeden bakan, birbirini en aşağılık kelimelerle tarif eden bir siyaset, hastadır. Türkiye siyasetinin en önemli sorunlarından birisi de aynı olguyu, bireyi ya da uygulamayı dün yanlış, hatalı, kötü olarak görüp ve gösterenlerin bugün doğru, haklı ve olumlu göstermeleridir. Bu durum siyasette tutarlılık ve devamlılığın bütünüyle ortadan kalktığını gösterir. Günümüzün siyasileri Demirel'in o ünlü "dün dündür, bugün bugündür" cümlesini bağlamından kopararak ihtiyaçlarına göre kullanmaktadır. Güncel siyasette bir başka handikap da eylemsöylem, kuramuygulama uyumunun bulunmamasıdır. Türkiye'de siyasilerin ağzından çıkanla elinden çıkan arasındaki fark çok büyüktür. Bu konuda iktidar muhalefet fark etmiyor, söylemde hak, hukuk, adalet diyenlerin uygulamada rakipleri için "yaşasın cehennem" diyecek kadar zalim davranmalarından bunu anlamak mümkündür. Şiir okuduğu için hapse girenlerin iktidarında, hakaret etti diye birilerinin on bir yıl hapsi istenebiliyor! Türkiye'de siyasetin aktörleri eleştirdikleri, reddettikleri ve yanlış buldukları tavır ve davranışları bizzat kendileri yapmakta herhangi bir sakınca görmemektedir. Şöyle ki üyelerine bize "gurur, kibir asla yakışmaz. Biz tevazu ehli olmaya mecburuz." diyen iktidar muhalif liderleri küçümsemekte, hakaret etmekte ve aşağılamaktadır. Bir yanda böbürlenme ve kibirli olmanın şaheser örneğini vermekte diğer yanda kibir bize yakışmaz demektedirler. Buna çelişkilerin siyaseti denir! Siyaset toplumu bütün olarak manalarda birleştirmek, hedeflerde ortaklaştırarak sorunlarla mücadele etmek için yapılır. Ayrışarak ötekileşerek kamplaştırarak siyaset değil kavga yapılır. Değerleri ayrıştırıp paylaşarak, tarihi bölerek, inanç üzerinde tekel kurarak biz ve onlar siyaseti analiz siyasetidir.