Pazartesi günü Osman Kavala'nın ağırlaştırılmış müebbet Mücella Yapıcı, Çiğdem Mater, Hakan Altınay, Can Atalay, Mine Özerden, Yiğit Ali Ekmekçi, Tayfun Kahraman'ın da 18'er yıl hapis cezası alması Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın nereye kadar gidebileceğinin bir işaretiydi.Davayı yakından izleyenler bile bu kadar ağır ve kesin bir karar beklemiyordu. Osman Kavala ile ilgili değil dediklerim. Sadece onunla ilgili bir yargı kararı çıksa Erdoğan'ın Kavala'yı bırakmayacağı, onunla kişisel kavgasının bitmediği yorumu yapılır en fazla "neden ağırlaştırılmış müebbet" olduğu konuşulurdu. Kararın hukuksuzluğu değişmez ama siyasal anlamı daha zayıf olurdu.Cumhurbaşkanı ise bundan sonrasına ilişkin zihin haritasına dair soru işaretleri bırakmayacak bir tercihte bulundu ve aralarında örgüt denebilecek bir ilişkisi bile olmayan kişileri de 18 yıl ile cezalandırdı.Kararı alan mahkeme, Cumhurbaşkanı'nı doğrudan hedef almak yanlış yorumunda bulunanları mutlu oldukları dünyalarında baş başa bırakıp davaya dönelim.Alınan karar, mahkûmiyet alanlar ve sonrasında yaşananlarla ilgili en çok akılda kalan görüntü İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehircilik Proje Koordinatörü Tayfun Kahraman'ın kızı Vera ile vedalaşma sahnesiydi.Aslında Tayfun Kahraman kişiliği ile hem bu davanın hem de içinden geçtiğimiz dönemin anlaşılması için önemli bir örnek.Kahraman 1981 İzmir doğumlu. Mimar Sinan Üniversitesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümü mezunu. Okulu bitir bitirmez de TMMOB Şehir Plancıları Odası'nda aktif görev alıyor ve zamanla oda merkez yönetimine kadar çıkıyor.Baştan beri sol görüşe sahip olmakla birlikte farklı kesimlerle sürekli diyalog içinde bulunan, hatta bu nedenle daha radikal gruplar tarafından 'orta yolcu'lukla eleştirilen, Barış Akademisyenleri Bildirisine imza atacak kadar net olan ama sağ kesimden herkesle görüşmeye açık esnek bir yapısı var Tayfun Kahraman'ın.Kamuoyunun kendisini tanıdığı ve başına bu işlerin açılmasını getiren olay ise Taksim Dayanışması'nın sözcülüğünü yapması. Taksim Dayanışması zaten zıvanadan çıkan olayların daha da kötüye gitmesini engellediği belirtilen ve hükümetle de görüşen grup.Kahraman hapse gitmeyi beklediği için mi duruşmaya kızı Vera'yı getirmişti bilmiyorum. Kaldı ki karar ne olursa olsun hemen tutuklanacaklarını bekleyen neredeyse yoktu. Ama davadan akılda kalan Tayfun Kahraman'ın kızıyla vedalaşması oldu.Ne yazık ki Türkiye tarihindeki terör eylemleri, toplumdaki fay hatları, en son 15 Temmuz'da olmak üzere darbelerdarbe girişimleri ve sonrasında yaşananlar, bir baba-kız vedasının havasına kapılmaya müsaade etmeyecek kadar sert ve acı dolu.Mesele de acı yarıştırmak değil zaten. Ama hukukun bu kadar araçsallaştığı dönemlerde kişisel bir fotoğraf yapılanın anlamsızlığını fark etmeye vesile olur mu diye yazıyorum.Ne Gezi olayları durup dururken yaşandı ne de Yenikapı'da kendini gösteren kitlesel tepki durup dururken ortaya çıktı. Birini kutsayıp diğerini yok saymanın hiçbir şey değilse toplumsal kimlikleri ıskalamak olacağı açık.Ama bugün 2013'ün Türkiye'sinde değiliz. 9 yılda 15 Temmuz başta olmak üzere birçok badire yaşandı ve birçok kesim farklı bir dönüşümden geçti. Bugün özellikle muhafazakâr mahallenin elitleri bu dönüşümü görmek, her şeyi iktidar tarafından üretilen siyasal söylem üzerinden okumayı bırakmak zorunda.Gezi üzerinden yürüyen tartışmaları 9 yıl öncesinin kalıpları ile değerlendirenler sadece kendilerini kandırmış olurlar. Yaşanan tüm gelişmeler yok sayılsa bile Gezi'nin o noktaya gelmesinde FETÖ'nün rolünü hiç görmeden kanaat