Partisinden sekiz milletvekili istifa etti, kimi AKP'ye kimi MHP'ye geçti; kimi boşta kimi yeni parti kuruyor. Ama "Asena" esip gürlüyor. Tamam yeni ve toplama bir partide bunlar olabilir, ama bir değil üç değil beş değil... Sekiz olunca ciddi bir sorun var der, nedir bu diye bakarsınız.

İYİ Parti'nin dağılmasını isteyen biri değilim. İlk başta ortadan kalkan merkez partilerin yerini alacak, sağa sola dağılmış seçmeni ve eski partilileri toplayacak bir İYİ Parti hayalini kurdu politik arena. Bu AKP'ye kaptırılan seçmen için de belki bir çekim alanı olabilirdi.

Kılıçdaroğlu bunun için elinden geleni yaptı doğrusu.

Fakat şu gerçek ortaya çıktı: AKP'den seçmen (ve politikacı) çekip almak öyle kolay değil.

Nedenini hepimiz biliyoruz: Yıllardır iktidarda, seçmenlerine, adamlarına; para, iktidar, koltuk, makam, rütbe dağıtıyor. Köşeyi dönen dönene. Paranın yağdığı, herkesin devlet bankalarına hortum taktığı bir iktidara yamanılır.

Neyse hikâye uzun.

Güncelde kalalım. İYİ Parti'de bu kısmi dağılma, a) iktidar olma umudunun uzakta olması, b) iyi yönetilememesiyle (Parti olamama! Liderlik sorunu) ilgili. Parti içindeki ilişkileri iyi bilmem ama olan bitenlere dışarıdan bakınca fotoğrafı kısmen görüyorsunuz, bir de dışarı taşan parti içi kulis haberleri.

Ama son iki istifası çok şey anlatıyor: Durmuş Yılmaz ve Bahadır Erdem. Tabii bir de Adnan Beker var.

Nebi Hatiboğlu adındaki iş insanının AKP'ye kapağı atmasının nedeni belli.

Ana sorunun Meral Akşener'in ittifak yok, kantara çıkıp ne kadar çektiğimizi göreceğiz, demesi ve bu politikasındaki ısrarı. Bu politikası sabit fikir gibi. 6'lı masayı terk etmesinden hemen sonra, iki-üç analizimde kafasındaki stratejiyi deşifre etmiştim. Kim danışmanlığını yaptıysa, çok cesur ancak gerçekleşmesi bugünkü koşullarda olanak dışı bir strateji. CHP-Kılıçdaroğlu kaybedecek, kendisi, içinde bulunduğumuz beş yıl içinde eriyecek ana muhalefet yerine geçecek ve 2028 seçimlerinde de bu kez RTE'nin yerine başkan seçilecek.