Akraba ziyareti için geldiğim memlekette ailemizin son çınarlarından halamla hasbihal ettik. Doksana merdiven dayamış. Laf lafı açarken bugünü ve dünü kendince kıyaslıyor Dünü yokluk ve kıtlık içinde geçirdiklerini anlatıyor ve buna rağmen çok mutlu olduklarını söylüyor. Evliliklerinin ilk yıllarındaki bir anısını anlatıyor: "Bir gün eşim (öküzle) çift sürüyor, ona yemek götüreceğim Evde giyecek ayakkabım yok. Eşimin özel günlerde giydiği her tarafı yamalı, plastik bir çift ayakkabısı var, ara sıra onu giyiyorum tarlaya giderken. Ama kaynanam (Allah rahmet eylesin), onu da almış saklamış, bulamadım. Tarlaya yalın ayak gittim. Eşim yalın ayak geldiğimi görünce üzüldü ve öyle geri dönmeme de izin vermedi, akşama kadar yanında kaldım, akşam onun