Endişelerden kurtulmanın iki yolu

Bazen dudaklarımı yiyorum. Bu yeni çıktı. Allah aşkına nereden çıktı buBen ki, dudak, yanak ve tırnak yiyenlerden hiç olmadım ve onların kafalarını hep çok bulutlu buldum, birden kendim onlardan biri oluverdim.Fark edince, bu saçma huy bedenime ezber yapmasın diye, hemen kafamın içine bakıyorum. Ne düşünüyorum ben Nerede takılıyor düşünce treni İçinden çıkamadığım o şey ne Hangi cümle geçti aklımdan da, kopardım dudağımdan bir parçayı İnsan hangi düşünceye düşerse düşsün, kendini kaldırmayı ve onun sadece aklından geçen uydurma bir cümle olduğunu kendine hatırlatmalı.Kendinle ilgili her şeyi çözmenin ilk şartı farkındalık. Farkında olan insana hiçbir şey olmuyor. Neyse, böyle böyle endişe avındayken ben, 'Guatemala endişe bebekleri' diye bir şey olduğunu öğrendim.Guatemala endişe bebekleri, sigara izmariti kadar minnacık, kağıt ve kumaştan elle yapılan bebekler. İnanışlarına göre, bu bebeklere gece yatarken endişeni anlatıyorsun, sonra onları yastığının altına koyuyorsun, onlar senin yerine sabaha kadar endişeleniyorlar ve sen mışıl mışıl uyuyorsun.Uyumamak yok, ya öyle olursa yok, tırnak, dudak yemek yok.Bayıldım bu bebeklere ben. Hemen ısmarladım Amazon'dan.Şimdiye kadar bir kere kullandım, onda da çok işe yaradılar. Endişemi bıraktım bir küçüğe, tatlı rüyalara daldım.İnsan saçma da olsa bir şeye inanmaya görsün hemen kendi gerçeğine katıveriyor onu.Şaka bir yana diyeceğim, gerçi şaka yapmıyordum, endişelerden kurtulmanın kanımca en etkili ve kestirme yolu, o konuda bir şey yapmak.Birini mi aramadın, ara. Bir şeye mi başlamadın, başla. Bir yere mi gitmedin, git. Yap yap yap. Yapmaktan daha büyük bir olmayanı olduran yok. Olmayanı olduran tek şey bir şey yapmak."E, herhalde" diyorsunuz