İftar; İslâm'ın beş temel esasından birisi olan orucun bir parçasıdır. Oruç tutmak ibadet olduğu gibi onu vaktinde ve adabınca açmak da ibadettir. Zira Resûlüllah (s.a.v.) vakti girdikten sonra oruçlunun iftarda acele etmesi ve orucunu hurma veya su ile açmasını tavsiye etmiş ve kendisi de bunu bizzat uygulayarak akşam namazını kılmadan önce birkaç hurma ile orucunu açmıştır. Ayrıca da Yahudi ve Hristiyanların iftarı geciktirdiklerini belirterek iftarda acele ederek onlara muhalefet edilmesini istemiştir. Dini bir vecibe olan iftar, oruç tutanın bir hakkı olup bir ibadet edasıyla ifa edilmeli ve dua edilerek açılmalıdır. Son yıllarda maalesef üzülerek görüyoruz ki -diğer birçok dini alanda olduğu gibi- iftar sofraları da istismar edilmekte, bir takım kişi ve kurumlarca bir gösteriye çevrilerek nerede ise dini bağlamından koparılmaktadır. pushfn('ads'); Meşru (İslam hukuku açısından geçerli) bir mazereti olmadığı halde oruç tutmayanların iftar sofralarına kurulmaları bir ikiyüzlülük ve utanmazlıktır. Ayrıca da normal hayatında toplumun ifsadı için koşuşturan, dinin ortadan kaldırmak için bütün gücüyle mücadele verdiği ahlaksızlık ve çıplaklığın elçileri, davetçileri, özendiricileri, modern cahiliye hayatının simgeleri konumunda olanların iftar sofralarında ağırlanmaları genel olarak tüm dini değerlerle ve özel olarak da Ramazan-ı şerifin ve orucun insana ve topluma kazandırmak istediği manevi değerlerle taban tabana zıttır. 12 Eylül 1980 darbesini yapan generallerin topluma kötü örnek olacağı gerekçesiyle TRT Televizyonuna çıkmasını veto ettikleri birisinin Cumhurbaşkanlığı iftarında ağırlanması, İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin Ramazan etkinliğinde "Kaç kadeh kırıldı sarhoş gönlümde" şarkısının söylenmesi yozlaşmanın nerelere vardığını göstermektedir. Bu konuda böyle yüzlerce kötü örnek sayılabilir. Bütün bunları topladığınızda Türkiye'de dini değerlerin bilinçli veya bilinçsiz bir şekilde sürekli olarak aşındırıldığını, yozlaştırıldığını görmekteyiz. pushfn('ads'); Esasen İslam ile savaşanların en büyük arzusu İslami değerleri vahiy bağlamından kopararak geleneğin bir parçası yapmak, sonrada tağyir ve tahrife uğratmaktır. Tıpkı Hristiyanlığın başına getirdikleri gibi. Kur'an-ı Kerim'in tabiriyle bu mutraf (şımarık) taifenin din ile bağlantısı -genel olarak- tıpkı Roma Kayserlerinin Hristiyanlığı din edinmeleri gibidir. Din eğer bunların nefislerini okşayan bir şey söylemişse ona sahip çıkarlar. Ama yaşadıkları çirkef hayata müdahale eden dini hükümleri de yok saymaktan veya inkar etmekten geri durmazlar. Bu anlayış, yakın zamana kadar elit bir sınıfa ait iken şimdilerde genel bir kanaat olmaya başladı. İbahilik (dinî emirlerin ve ahlâk kurallarının bağlayıcılığını kabul etmeyip her şeyi mubah görme) anlayışı giderek yaygınlaştı. Şampanya ile kutlama yapan sıkmabaşlı kızlar ortaya çıktı. Yusuf Karadavi