Şampiyonluğun son kupalısını 1983-84'de, kupasız olanını ise 2010-2011'de elde eden Trabzonspor, ben diyeyim "38", siz söyleyin "11" yıllık şampiyonluk hasretini 30 Nisan 2022'de Antalyaspor'dan 1 puan aldığı zaman sona erdirmiş olacak. Yani bordo-mavili camianın şampiyonluğunu ilan eylemesine "bir adım kaldı" denebilir. Ama yuvarlak top ile oynanan futbol bu Hem de hiç tahmin edilmeyenlerin, akla izana gelmeyenlerin, hatta "imkansız" bile denilenlerin sonuçlandığı bir oyun Ama olmadı Antalyaspor maçında da, olur Hatayspor deplasmanında O da olmayabilir. Küme düşen Altay için "çantada keklik" denirse, ayıp olmaz ya! Yeri gelmiş iken Altay ve Göztepe gibi Türk futboluna damga vurmuş, 4 adet mükemmel stadı bulunan, dört buçuk milyonluk nüfusu ile ülkemizin 3'üncü büyük şehri olan İzmir'e, bu sezonki tablonun hiç ama hiç yakışmadığını söylememiz lazım. Tekrar dönelim şampiyonluğunu resmen ilan eylemesine 1 puan kalan Trabzonspor'a. Dahası kalan 4 maçını kazanması halinde ulaşacağı 88 puanla büyük bir başarıya imza atacak olanlara! Başkana, yöneticilere, teknik adama, futbolculara ve de taraftara Bundan sonrası için, "Başarıyı elde etmek kadar, en az onu taşımak ve korumak da önemlidir" gerçeğini unutmaması gerekenlere 38 yıllık bir hasretin ardından gelinen noktayı hep birlikte istikrarlı ve sürdürülebilir bir yürüyüşe döndürüp önündeki birkaç sezonda yine şampiyonluklar, kupalar kazanırlar ise başarılı sayılacaktır. Yoksa 38 yılda gelen şampiyonluğun ardından kupayı tekrar kaldırmak için bırakın ikinci bir 38'i beklemeyi, 5 yıl bile çok uzun gelecektir. Bunun birinci şartı da, "kadro yapısını ve istikrarını korumak" olduğunu söylemek için kâhin olmaya gerek yok. Ancak ortada 2 milyarı aşıp, 2.5 milyar TL'ye doğru tırmanan ve de bankalara ağırlıklı ödemeleri gelecek yıl başlayacak bir borç tablosu da göz önüne getirildiğinde ister