İlk açıldığında büyükçe bir panayır işlevi görüyordu. Damızlık bir boğa sergileniyor orada. Gerçekten görülmeye değer güzellikte ve azgınlıkta. Fakat içeri giriş on kuruş. Köylünün biri köyden kalkıp on çocuğuyla birlikte panayıra gelmiş. O arada boğayı da görmek istiyor ama aile kalabalık. Kapıdaki adamla tartışmaya başlamış köylü, çok para diye. O sırada sesleri duyan patron gelmiş: "Ne oluyor burada" demiş. Kapıda bilet kesen "Beyim bu adam on çocuğuyla gelmiş, içeri girmek istiyor ama on bir bilet almam diye tutturdu." "Bilet falan istemez" demiş patron, "Boğanın bu adamı görmesi lazım."Sevdiğim bir fıkradır işte. Bu bahane ile güzeller güzeli İzmir'imi bir kere daha andım. Şu salgın hastalık artık kalksa, ben İzmir'e varsam, Kordon'da ve Karşıyaka'da bir tek rakı atsam (bir tek beni güzel yapar zaten) başka ne isterim kiÜÇÜNCÜ ZİL SENDROMUBir tiyatro oyuncusu için bundan daha önemli bir şey yoktur. Üçüncü zil çaldığında orada olacaksın. Bunun kaçarı göçeri yoktur. Ya da başka meslek seçeceksin. Hocalarımız ve ustalarımız, bu mesleğe soyunduğumuz ilk gün bize bunu söylerler. Aksi halde pekâlâ başka bir mesleği seçebilirsin, kim karışır Ama bunu bile bile bu işe talip olup oyunun yarısında su koyuverirsen işte o olmaz. Babam öldü, ben bu akşam oynamayacağım diye bir şey yok, sana bunu ta ilk günden söylemediler mi Kaldı ki oyun en fazla iki buçuk saat sürer. Bir aktör acısını iki buçuk saat içine gömemiyorsa gitsin başka bir iş yapsın, hem daha çok para kazanır hem derdi yok. Babası ölmüş işte o gün işe gitmeyecek. Hatta patronu "Kamil sen bugün işe gelme" bile diyebilir. Ama oyunculukta bu yoktur. Acını azıcık içine göm. Bir şey olmuyor merak etme. "Benim bir yakınım öldü mü ben o gece oynamam" dedin. Tamam. Peki, kilometrelerce uzaklardan gelen, bir hafta önce dişinden tırnağından artırdığı paralarla eşine, çocuğuna ve kendine üç bilet alan o seyircine ne diyeceksin O insanlar senin acını paylaşmak zorunda değiller ki. Acı senin acın, onların değil. Onlar oyunu izlemek için salondalar. Sen "Ben bu akşam oynamıyorum, babam öldü" diyorsun. Allah rahmet eylesin kardeşim. Bak üçüncü zil verildi ve oradasın. Bunun lamı cimi yok. Sana özel bir tiyatro yasası yok. Seçmeseydin bu işi. Kim zorladı seni En büyük yetenek sen misin Senin başka işin gücün mü var Üçüncü zilde orada olacaksın. O kadar.ÇABUK UNUTUYORUZCumhuriyet gazeteme bakıyorum. Artık Erol (Manisalı) abimin yazıları yok. Ne çabuk unutuyoruz. Yaşarken varsın, sonrası sessizlik. Pek çok şeyi çabuk unutuyoruz. Fakat bunca çabalarına, bunca uğraşlarına, bunca çukurlaşmalarına karşın hâlâ unutturamadıkları biri var: AtatürkFATİH MEHMET MAÇOĞLUTunceli