Nasıl tükenirse yana yana kandil İşte öyle söndü koca Sadık ŞendilDerler ki dünya iki kapılı han Şendil'in mirası aşüfte-i cihanİki eseri var bizlere yadigârYedi Kocalı Hürmüz'le, Kanlı NigârAğrısı sızısı arttı günden güne Avutayım diye dedim bir gün kendisineGörünüşe göre fiziğin çok iyi Bir of çekip Sadık Şendil şöyle dediCoğrafyam zayıfTarihten korkum yokFiziğim çok iyi Ama kimyam bombokKandemir Konduk ile GÜM'ü (Güldürü Üretim Merkezi) kurduğumuzda çok iyi bir kadro kurmamız gerekiyordu. Sadık Şendil ve Aziz Nesinsiz olmazdı. Kısa süre sonra ikisi iyi dost oldular. Bir ara Sadık Abi rahatsızlandı. Aziz Abi, Sadık Abi'ye yukarıdaki şiiri yazdı o gün. Bu belge Kandemir'le benim dışımda kimsenin bilemeyeceği bir önemli evrakı metrukedir. Sizinle paylaşmak istedim. Aramızda kalsın. İkisi de önemli benim için, hem bu ülke için hem bu dünya için çok önemli iki yazardır. Sadık Şendil'in bahtsızlığı ise gerçek değerinin bir türlü anlaşılamamış olmasıdır. Yakında yaşamını anlatan bir kitap çıkıyor. Kaçırmayın. Onu yakından tanımanızı çok isterim. NOT: Leyla yeni kitaplığımı hazırlarken bunu bulmuş, bana verdi. İyi ki atmamışım. İyi ki Leyla da saklamış. ATATÜRK HEYKELİBir dileğim var... Hazirandan sonra 81 ile 81 Atatürk heykeli dikmek. Hatıram olsun... Ben onu çok sevdim. Yetişebilseydim, sanırım o da beni severdi. Hiç unutturamadılar bize, ezan sesini ona borçlu olduğumuzu. Yabancı gemilere binip kaçanların günümüzdeki hayranları, Atatürk'e kızarlar. Gelgelelim o, bunlara hiç aldırış etmez. Ölüsü bile bunları korkuttuğundan rahat uyumaktadır. Bizler yaşadığımız sürece de rahat uyuyacak. Bizden sonra gelen kuşaklar da yine onu ve ilkelerini yaşatacaklar. Atatürk Cumhuriyettir. MİLLİ VE YERLİBizi yönetenlerin yeni sloganı bu. En son Milli Piyango'yu sattılar. Sattıkları milli olan bize ait şeylerin buraya sığması imkânsız. Benim ödüm kopuyor bunlar bu gibi lafları ettiklerinde. "Eyvah, yine bir şey satacaklar" diyorum. Mesela tank palet fabrikası. Bak onu satmamışlar. Çünkü ortada alınan bir para yok. Katar'a bedava verildiği söyleniyor. Bu benim aklıma bir olayı getirdi... Vaktiyle padişahın birine çok değerli bir sandık gelir başka bir ülkenin sultanından. Padişah açar bakar ki ağzına kadar altın dolu. Pek memnun olur. Ama elçiye sormadan da edemez: "Bu neyin karşılığında elçi efendi" Elçi cevap veremez. Çünkü nedenini bilememektedir. Gel zaman git zaman o değerli altınları gönderen sultan padişahtan bir istekte bulunur. Padişah bu isteği hemen yerine getirir. Fakat memleketin hazinesi bu arada tamtakır kuru bakır halini almıştır. Halk sorar: "Biz bu kadar sıkıntı çekerken bu ne israftır padişahım" Padişah hemen tellal çıkartır ve cevabı verir ümmetine: "Bu israf değil itibardır." Bu eski hikâye bana