Muhsin Kızılkaya

Haberturk

Savaş ve Rosa!

Bu aralar Netflix'te oynayan "Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok" filmi götürdü beni o günlere. Bundan tam 48 yıl öncesinin Hakkari'sinde karlı bir kış gününe. O zamanlar "T" şeklindeki şehrin ana caddesinde sola sapmış aşağı doğru yürüyordum. Ayağımda lastik pabuçlar, yol kaygan, ellerim, ayaklarım üşüyor; caddenin solunda yeni açılmış bir kitapçı d

"Coğrafya kaderdir" sözü kime ait veya "coğrafya kader" midir

"Coğrafya kaderdir," sözünü bundan birkaç yıl öncesine kadar birçok kişi gibi ben de İbn Haldun'un sanıyordum. Hatta Kobani'de "21. yüzyılın devriminden" Avrupa'ya kaçarken ailesiyle denizi aşamayıp cesedi Bodrum'da bir kumsala vuran; deniz suyuyla yıkanmış yüzü kumda yumuşak bir yastığa gömülmüş gibi duran, dokunsan tatlı uykusundan uyanacak da şa

Büyük aşklar da şaheserler gibi nadirdir!

Hannah Arendt, "Karanlık Zamanlarda İnsanlar" kitabının içindeki "Isak Dinesen" başlıklı denemesine Balzac'ın, "Büyük tutkular nadirdir; şaheserler gibi," sözünü epigraf yaparak girer. "Isak Dinesen" müstear bir addır aslında; kadının asıl adı Barones Karen Blixen veya Karen Christenze Dinesen'dir. Ailesi Tanne diye çağırır, sevgilisi ve yakın arka

Hikâye ne zaman başlar

Gecenin; sadece uykuları firar etmişlerin uyanık olduğu en derin bir zamanı Koltuğun kenarına yaslanmış, dışarıyı seyrediyorum pencereden, ev ahalisi derin uykuda. Kar eriyor. Geniş caddeyi sokak lambaları gündüze çevirmiş. Hep işlek caddede bir süreden beri hiçbir arabanın geçmemesi ne tuhaf! Uzaktan bir insan geçse paltosuna sarılmış kafasında be

Yurtsuzluk!

Bir gazetede gördüğüm bir fotoğraf, sanırım hayatım boyunca hiç çıkmayacak aklımdan. Uçağın içinden çekilmiş. Koltukların tümü dolu. Kimisi dirseklerini dayamış koltuk kenarına, kimisi dalgın dalgın tavana bakıyor, kimisi çoktan yaştan kesilmiş gözlerle objektife Birbiriyle konuşanlar da var. Bütün yüzler kederli. Bazılarında endişe var, bazıları i

Lizbon'dan Maraş'a; "aydınlanma" sırası bizde (mi)

Bundan tam 268 yıl önce, 1 Kasım 1755'te, sabah saat 09.40'ta; Hıristiyanlıkta bilinen ve bilinmeyen tüm azizlerin anıldığı kutsal günde, "Azizler Yortusu"nda, bugünkü Portekiz'in başkenti Lizbon'da 9 büyüklüğünde bir deprem meydana geldi. Voltaire'in deyimiyle, o gün "yeraltı şimşekleri yutuverdi Lizbon'u" her şeyiyle. İstanbul'da bile hissedilen

Felaket anında edebiyat yapmak!

Felaketler bazen toplumları bazen de bireyleri vurur. Bazen tabiattan gelir insana, bazen de insandan insana On beş gün önce yaşadığımız büyük felaket, teker teker fertlerin değil, Türkiye'de yaşayan hepimizin başına gelmiş ortak bir felakettir. Kaybettiğimiz canların dışında biz geride kalanların tümünü eşit şekilde etkiliyor, eşit şekilde acı çek

Bir düşüm var!

Bütün ağırlığıyla üzerimize çöken felaketin üzerinden tam on gün geçti. Marmara'yı vuracak derken, beklemediğimiz bir yerden vurdu. Maraş sarsıldı, beraberinde on vilayet daha Asrın felaketi olarak gelip bağrımıza taş gibi oturdu. Bizi ısıtacak, ışık verecek olan güneş o gün tutuldu. Şaşırdık, sağa sola yalpaladık önce, sonra yardıma koşmak için bi

İlk defa İstanbul'a gelmek!

"İstanbul'a 18 yaşından sonra gelenin ne dili ne dimağı değişir ne yerliliği geçer ne yeni kök salabilir." Şule Gürbüz'ün; ustası Muhyiddin İbnü'l Arabi'nin gördüğü rüyaya benzer bir rüya gördükten sonra muhtemelen kendisine "yüklenen" kitabı "Kıyamet Emeklisi"nde karşıma çıkan bu satırlar, İstanbul'a, bu şehirdeki kendime, geliş macerama, bu şehir

Mutlu yaşamak mümkün mü

Oğlum küçükken, mutlu sonla biten masallara koşulsuz inanıyorken yani, her gece yatmadan önce mutlu olsun diye ona mutlaka bir masal okuyordum. Okuduğum her masaldan sonra çocuk, ben söylemeden son cümleyi kendisi söylüyordu: "Ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar!" Çocuk bile biliyor; mutlu sonla bitmeyen masala masal denmez çünkü. Çünkü çocuklara umut