Uzunca bir süredir yeme-içme sektörüyle ilgili olsun ya da olmasın farklı yaşlarda ve gelir gruplarında arkadaşlarımızla, tanıdıklarımızla buluştuğumuzda konuştuğumuz konuların başında restoranlardaki yemek ve içecek fiyatlarının dramatik boyutlarda yükselişi geliyor.Birkaç gün önce sık sık dışarıda yemek yiyen bir arkadaşım, "artık yemeklerimizi ve içeceklerimizi alıp her hafta birimizin evinde buluşmaya karar verdik, çok da keyifli oluyor" diyordu.Böyle giderse restorana gitmek toplumun büyük bir kesimi için ulaşılamayan bir lüks haline gelecek. En iyi olasılıkla dışarı çıkma restoranlara gitme sıklığı azalacak. Haftada bir giden iki haftada bir, ayda bir gitmeye başlayacak.Oysa sadece ürünlerde değil fiyatlarda da sürdürülebilirlik önemli. Mekânlar günü kurtarmayı değil kalıcı olmayı hedeflemeli.Dünya ekonomisinin de Türkiye ekonomisinin de zor durumda olduğu gerçeğini hepimiz biliyoruz. Dünyanın en önemli bankaları iflas ediyor, birçoğu da zor durumda. Bankalar gibi restoranlar da kredibilitelerini kaybederse kapanmak zorunda kalırlar. Ayrıca başımızda bir de deprem gerçeği var.'Ürünlerin fiyatları neredeyse her gün artarken bu nasıl mümkün olabilir' diyebilirsiniz. Evet maliyetler gerçekten de çok yüksek. Ben eve et, sebze alırken restoranlar nasıl bu fiyatlarla, baş edebilir, tüketiciyi memnun edebilirler, onlardan nasıl sabit fiyatlar bekleriz demeden duramıyorum.Şubat ayı boyunca birçok basın yayın organında yer aldığı gibi İstanbul Ticaret Odası'nın verilerine göre ocak ayında fiyatlar Aralık 2022'ye göre 14.92 artmış. Bir önceki yılın aynı dönemine göre ise artış yüzde 102.47. Bu koşullarda restoranlardan fiyatlarını sabitlemeyi beklemek gerçekçi değil. Ancak artışlarını fiyat-kalite dengesini gözeterek biraz da biz tüketicileri, aslında sonuçta kendilerini düşünerek küçük fedakarlıklar yapabilirler.Neler yapılabilir derseniz, kuver, servis ve içecek fiyatlarını gözden geçirebilirler. Hafta içinde gittiğim yeni açılan küçük bir restoranda adisyonda yazmadığı, fişe de dikkatli bakmadığım için yüzde 18 servis ücretini görmedim, her zamanki gibi yüzde 10 da bahşiş bıraktım. Şarap fiyatlarının çarpanı da fazlaydı. Servis sorumlusunun istediğim görece makul fiyatlı üç şaraba kusur bulması bir başka daha yüksek fiyatlısını önermesi de pek hoş değildi.Özellikle yeni açılan restoranlarda gözlemlediğim bir başka rahatsız edici, yabancılaştırıcı uygulama da çok popüleriz, hep doluyuz imajı vermek için maalesef yer yok deyip bir hafta sonrasına gün vermeleri.Dolu olanlara, servisi aksatacağından korkanlara sözüm yok ama çoğunun derdi algı yönetimi. Bunu bazen kapıdaki karşılamadan itibaren hissediyorsunuz. Bu tarz bir strateji bana etik gelmiyor. Ve bunun da ötesinde uzun vadede işe yaradığını düşünmüyorum.Restoranların derdi iyi yemek yapmak, iyi servis sunmak olmalı. Malzeme kadar mekânın da sürdürülebilirliğini hedefleyip fiyat politikasında toplumsal makuliyet sınırlarını aşmamalı.Aksi takdirde örneğini pek çok kez gördüğümüz gibi büyük emekler verilerek açılan yerler kısa sürede kapanıyor. Yeni açılan popüler yer peşinde olan küçük bir kesime bakarak hizmet sunmak hayal kırıklığı yaratabiliyor.Kısacası bu çok önemli sektörün gelişerek yoluna devam etmesi için hem restoran işletmecilerinin hem müşterilerin ortak bir noktada buluşabilmesi, empati yapması, birbirlerini anlaması ve beklentilerine saygı göstermesi gerekiyor...Haberin Devamıİzmir'den lezzet duraklarıHaberin DevamıBir zamanlar İzmir'de yaşadığım, şimdi de çok sık gidip geldiğim için rahatlıkla söyleyebilirim ki İzmirlilerin farklı bir yeme-içme kültürü var, bu da restoranların çizgisini belirliyor.İzmirliler