Demokrasi istemi, kullarla yurttaşlar arasındaki mücadeleyi eğer yurttaşlar kazanırsa gerçekleşebilen bir utkudur. Kulluktan çıkamayan cahil bir toplumu demokrasiyle yönetmeye kalkarsanız başına cahil sahipler seçer; o da iktidarını elde tutmak için cehaleti yayar, besler, yani seçmen kitlesini genişletir. Muktedir sahip, hiç şaşmaz, er ya da geç despotlaşır.Despot sahibin ulufe, merhamet dağıtıp kıyak yaptığı kullar da parsadan pay kapmak için birbirlerinin gözünü oymadıkları zamanlar, sahipten de kulluktan da hoşnutturlar. Türkiye'nin dramı, işte budur.Ancak eğitim ve kültürle kazanılan yurttaşlık bilincinin ülkede kök salması için Atatürk'ün ölümünden beri hiçbir çaba harcanmamış, kulluktan çıkamayan bir çoğunluğa tepeden inme bir demokrasi verilmiş, o demokrasi ancak cehaletin yayılmasıyla iktidarda kalabilen muktedirler yaratmış ve toplum, hiçbir ortak değeri, temeli, kültürü paylaşmayan iki parçaya bölünmüştür.KARDEŞ KARDEŞE KIYAR MI KIYARBir yanda despotun ulufesinden hoşnut kullar; öte yanda despotluğa karşı demokrasi, hak, hukuk vb. isteyen yurttaşlar...Siyasal İslamın ülkemizde iktidara geldiği 2002 yılından beri, kafamda hep İspanya örneği dolanır durur. Uzun tarihinde 17 özerk prensliğin (bugünkü özerk bölgeler) bir krala bağlı olduğu mutlak monarşiyle yönetilen İspanya'da, toplumun kulluğa karşı yurttaşlık mücadelesi 1800'lerde başlamıştır. İlk İspanyol cumhuriyeti 1873'te kurulup bir yıl sürebilmiş; onlarca isyan ve savaştan sonra 1931'de ilan edilen ikinci cumhuriyet rejimi, 1939'da krala kulluğu savunan Frankistler tarafından yıkılmıştır. Türkiye'de "Allah'ın vekili sultan kulluğuna" dayalı siyasal İslama örnek olarak düşündüğüm İspanya'da olanları, ta 2005'te "Küllerinden doğmak" başlıklı yazımda şu satırlarla anlatmıştım:KULLAR İLE YURTTAŞLARIN SAVAŞI Franko, II. Dünya Savaşı'ndan sonra Avrupa'da faşizmi sürdüren tek ülkenin, İspanya'nın biricik faşist lideriydi. Kısaca Caudillo, yani "Reis" diye anılırdı...1936'da, Franko'ya bağlı askeri birlikler genç İspanya Cumhuriyeti'ne karşı ayaklandı. İspanyollar, mümin muhafazakâr ve kralcı faşistlerle; din, iman ve kral tanımayan cumhuriyetçiler arasında ikiye bölündü. İnsanlık tarihinin en etkileyici, çünkü her şeyiyle en aşırı, en kahramanca, en dehşetengiz, en acımasız iç savaşı yaşandı. Üç yıl süren kanlı hesaplaşmada, iki taraftan 200 binden fazla insan öldü. 1939'da Franko ve adı meşum "Falange" tümenlerinin zaferiyle sonuçlandı. Yenik cumhuriyetçilerin çoğu, ülkeden kaçmak ya da göçmek zorunda kaldı.İspanya tam 36 yıl boyunca Franko ve Katolik Kilisesi'nin "Tanrısal" faşizmi altında, gözünün üstünde kaşın var diyebilme özgürlüğü olmadan yaşadı. Politikadan söz etmek ancak rejimi övmekle mümkün, muhalefet yasak, basın sansürlüydü. DİNLER AYRI, LGBT DÜŞMANLIĞI AYNIEşcinseller gizlenmek, dinsizler çenelerini kapamak durumundaydı. Taç giydirdikleri genç Kral Juan Carlos, rejimin kuklasından başka bir şey değildi. Dönemin İspanyol sineması ancak aşktan söz edebilen, en az bir bölümü mutlaka kilisede geçmek zorunda olan,