Perdelerin kapalı kalmasına katlanamazdın. Şimdi umurunda olmuyor o tek kişilik odanda kapanmışlık. Ne ki yine de eskiden olduğu gibi yaptığımız sohbete eşlik eden hüzün değil huzurdu. Konuşmasan da. Güzel anılar uçuşmakta her seferinde. Asma çardağı şahitti bütün o mayıs gülleri ve sokağın köpekleri. Sen konuşunca susar ve ilgiyle dinlerlerdi. Elinde enjektör sessizce bahçene bırakılmış kedi yavrularının ağzına süt akıtırken. Ya da dikiş kursunun en karmaşık nakışını bir matematikçi gibi çözüp komşuya anlatırken. Bilirdin hangi ocağın, hangi balçığın, hangi suyun hastalıklara şifa olacağını. Hangi yemeğin nasıl yapılacağını. Yine konuşuyoruz. Geçmişten anlatıyorsun. Geleceğin umudunu nakşediyorsun yüreğime. Sahi o alçak duvarına oturduğum küçük odan niye her zaman bu denli huzurlu ki. Anne şefkatinin toprağına karıştığı o iki metrelik mekân, neden beni ve tüm anne babalarını öteye göndermiş çocukları bu denli mutlu eder ki. pushfn('ads'); Biliriz ki yıllar önce yaptığımız ziyaretlerin tekrarıdır. Biliriz ki artık sıcak simitler taze çaylar eşliğinde kahkaha atmasak da. Oradaki anne babanın varsıllığı bizlere yine şefkat dağıtmaya devam etmektedir. Her bayramın, her kandilin, her güzel günün kavuşturduğu o hiç yaşlanmayan dünya güzelleri oradadır ve bizleri beklemektedir. Sıcak simitler götürmesek de taşıdığımız Fatiha buketleri ile çok mutlu olmaktadırlar. Kalkıp evlerini temizlemesek de, başlarındaki karanfilin solan çiçeklerini alıp topraklarını düzeltmek, başuçlarına kuşlar için su bırakmak, onlarla sohbet etmek müthiş huzur vermektedir. Biliriz ki her gittiğimizde mesut olmaktadırlar. Yalnız bırakılmadıklarını hissetmektedirler. Ya da bir ziyaretimizde kendi evlatlarımızı dede ya da ninelerinin yanı başında oturur gördüğümüzde. İşte bu. Hayatın en büyük hediyesi. Geçmişi ile bağlarını koparmamış bir nesille ne kadar övünsek azdır demekteyiz. Şehirler, mahalleler, sokaklar, köyler boşalmakta. Yeni şehirler, mahalleler, köyler kurulmakta. pushfn('ads'); Bir göç ki, engellenememekte. Gidenler ve kalanların çetelesini tuttuğumuzda. Gittikçe azalan nüfusları köylerin. Gidenler artık yamacın tepesinden aşağıya bakmaktadırlar. Uzun yıllar