Unuturlar seni bîçare...

Hayat bir armağandır. Vefa dostluğun nişanesidir; sevgi ve ümit insanı yaşatır ve yeşertir.Ayrılıklar ise, hüzün verir her zaman. Yaprak dökümü başlayınca, evimizden, şehrimizden ayrıldığımız gibi, dünyadan da göçüp gideriz bir gün. Azrail geldiğinde, bütün sevdiklerimizden.. sahibi olduğunu düşündüğümüz mal ve kıymetli eşyalardan.. şan ve şöhretten.. kısaca hayattan ayrılık vakti gelmiştir. Ve tasfiye başlar.. Geriye kalan eşyalardan bir kısmı çöpe atılır, değerli olanlar bir müddet saklanır. Sonra, antikacıların vitrinlerinde yerini alır. Antika değeri olmayan, fakat kullanılacak durumda olanlar 'ikinci el' satıcılarına, bit pazarlarındaki tezgahlara düşer. NADİDE HEDİYELER Değil yabancı gözlerden; kendi gözünden bile esirgenen, bir gurbet dönüşünde veya doğum günü, evlilik yıl dönümü gibi bir vesileyle sevginin, aşkın nişanesi olarak alınıp bir gül naifliğinde sevgiliye takdim edilen nadide hediyeler... Özenle alınıp, evin müstesna köşelerine asılan tablolar... Avizeler, masa ve sandalyeler.. Gurbettekini, askerdekini, hapistekini beklerken hasretle ilmik ilmik işlenen danteller, oyalar, kilimler.. ÜZÜLEN KİTAPLAR... Bir zamanlar; kıt kanaat biriktirilen harçlıklarla itina ile seçilip, sevilip alınan, okunan, kenarına notlar alınan; belki de yazarına imzalatılmakla böbürlenilen kitaplar.. Kadir kıymet bilmez mirasçıları tarafından, evde yer kaplayan fuzuli eşya olarak görülür. Sokakta geçen bir işportacıya yok pahasına veya 'hayrına' verilmiştir. Kitaplar bir müddet kaldırımlarda sürünür, kendisini sokaktan kurtaracak 'kitap kurtlarını' bekler. Sahaflar çarşısına girebilen, çamurdan, rüzgârdan korunaklı bir rafta yer bulabilenler,