Bu yazının temel fikrini, ana omurgasını teşkil eden kaynak bilgi, Emirdağ Lâhikası, 39. mektupta yer alan Hz. Bediüzzaman'ın şu hakikatli ifadeleridir:"Bâkî bir hakikat, fânî şahsiyetler üstüne bina edilmez. Edilse, hakikate zulümdür. Her cihetle kemâlde ve devamda bulunan bir vazife, çürümeye ve çürütülmeye mâruz ve mübtelâ şahsiyetlerle bağlanmaz. Bağlansa, vazifeye ehemmiyetli zarardır." Üstad Bediüzzaman, burada dile getirmiş olduğu şu hakikati yazmakla kalmamış, kast ettiği ulvî mânâyı bizzat nefsinde tatbik etmiştir. Yani, talebelerine ve sevenlerine daima "Ben fâniyim" diye hatırlatması yaparak, onları kendi fâni şahsına bağlanmamaları yönünde telkinlerde bulunmuştur. Bunları samimiyetle söylediği için, haliyle bu maksadında büyük ölçüde muvaffak olmuştur. Bu meselede, günümüz itibariyle üzücü bir nokta var; o da şudur ki: Risâle-i Nur'u okuduğu ve oradaki hakikatlere iktidaen Hz. Bediüzzaman'ın fani olan şahsiyetine bağlanmadığı halde, tutup günümüzdeki bazı fâni siyasetçilerin şahsına öyle bir tarzda bağlanıyor ki, hayret hayret içinde kalmamak elde değil. Aynen, yüz küsûr yıldır Sultan Abdülhamid'in şahsını habire yükseltip onu hayatın ve siyasetin merkezine alanlar gibi. Düşünün ki, o tarihte bile fani şahıslara bağlanmanın artık muhal olduğunu, yani baki hakikatleri onların şahsiyetine bina etmenin büyük hata olduğunu ve kendisi de bu tarz "riyaset-i şahsiyenin şiddetle aleyhinde" olduğunu beyan eden Hz. Bediüzzaman'ın bugünkü bazı takipçileri veya sevenleri, ne yazık ki tutup o azim hataya düşüyorlar. Biz de bunları esefle ve üzülerek müşahade ediyoruz. Oysa ki, bir Nur Talebesi, hayatını vakfettiği kudsî dâvâsını fâni omuzlara yüklemez ve yüklememeli. Hizmetini şahıs odaklı, şahıs merkezli bir şekilde idame ettirmez ve ettirmemeli. Evet, Nur dairesindeki ulvî hizmet, şahıs muhabbetine de, şahıs adâvetine de bina edilmez ve edilmemeli. Zira, böylesi hallere, bu tarz usûllere Risâle-i Nur'da yer yok, izin yok, ruhsat yok... Yukarıdaki bölümlerde, Risâle-i Nur dairesi içinde neyin olmadığına, nelerin yapılmaması gerektiğine dair yorumlarda bulunarak meseleye projeksiyon tutmaya çalıştık. Son olarak, şimdi de konuya dair doğrudan Nur Külliyatından kısa bazı iktibaslar yaparak, yazının giriş kısmı gibi sonuç bölümünün de yine aynı ülvî kaynağa dayandığını