İlk yarım saatte Bjelica dönemi dahil, şimdiye kadar izlediğim en dağınık, ne yaptığını bilmeyen ve organize olamayan bir Trabzonspor vardı sahada. Trabzonspor'un orta sahası 'İpek yolu' gibiydi. Sivasspor elini kolunu sallaya sallaya Trabzonspor ceza sahası önüne kadar geliyordu.

Belli ki Uğurcan'ın yokluğunun da verdiği cesaretle mesafeyi önemsemeden şut atıyorlardı. İşte bu başı 'boşluk' durumu Trabzonspor'un daha 20 dakikada iki farklı geriye düşmesine neden oldu.

Geldiğinden beri ilk kez Abdullah Avcı'nın sistemi işlemiyor, her hattında arıza veriyordu. Özellikle orta sahada Abdülkadir-Bakasetas oyunun savunma yönünde hiç yoktu. Buna rağmen Nicolas Pepe'nin direkten dışarı giden vuruşu ve ardından gelen harika golü Trabzonspor'un zihinsel olarak toparlanmasını sağladı.

Bu da sahaya olumlu yansıdı. Trezeguet'in girmesiyle hücumda da daha derli toplu işler yapmaya başladılar. Nitekim Onuachu'yla da beraberlik golü geldi.