Esmerdir. Parasız yatılıdır. Başkalarının mayıs ayında doğmasına aldırmaksızın "gulan" ayında doğmuştur. Size baktığında gerçekten birinin size baktığını anlarsınız. Bakışları belki de "ruhunun evliyalarınca" örüldüğü için böyledir bu. Böyle yazmışım ocakların birinde, senelerin biri başlarken. Çünkü esmer ve parasız yatılı olduğumuzu unutmamak için yaşamak bir direnme biçimidir de ayrıca bizim için. Üstelik kehribar, bir uzaklık birimidir ve şaşırtır bizi. Bir parkta şaşırtabilir mesela. Sonsuz yeşile alışkınızdır. Sonsuz yeşil ormanlarını biliriz memleketin. Yeşile şaşırmayız. Sarı olsa sarıya, kahverengi olsa kahverengiye de şaşırmayız çünkü bozkırda doğmuş olmanın rengidir buğdayın sarısı ve toprağın kahvesi. Maviyi de bekleyebiliriz en nihayetinde. Gerçi bizim görmüşlüğümüz yoktur ama dostların uzun ve çaylı gecelerde denizin kenarında bulunmuşçasına anlatışlarından tanırız maviyi. Kehribar hiç biridir bunların. Şaşkınlığımız bundandır ve dilimizin ya çözülmesi yahut lal olması gerekir şaşkınlığımızın üzerimizden gitmesi için. Şöyle yazmışım ocakların birinde, senelerin biri başlarken: Belki o gün müdür Değildir. Ertesi gündür. Çaya biriktirilmiş düşleri bir "tak" sesiyle bölünmüştür. Sonra "tak tak" diyerek ikilemiştir o ses. Ping-pong masası varla yok arasıdır o esnada. Ha ping-pong masası ha boş tüfektir. Hatta belki o tüfeğin içine Hadi yapmayın bunu bu saatte. Her şair intiharı en az bir kez düşünmüştür. Her âşık intiharı en az binlerce Neyse boş verelim bunu. Yaşım ilerledikçe, seneler devrildikçe boş vermeyi bir imkân olarak kabul etmeye başladım. Bunu aslında Yusuf'a da anlatmaya çalıştım geçenlerde. "Boş ver" dedim ona. Ama o henüz genç. Gidilmemiş yerlerin yahut alınmamış intikamların, görülmemiş güzelliklerin yahut üzeri kapatılacak çirkinliklerin derdiyle dertlenecek kadar genç. Gerçi sorsan inkâr edecektir ama içten içe dünyanın bize ne yaptığının farkına varmamıştır daha. O yangının yangınlığının nasıl bir yangın olduğunu tam ortasından bilmemesi çok normaldir. Şunu da eklemişim ocaklardan birinde, senelerin biri başlarken: "O gün, fakülte kantininde, "tak tak" sesleri arasında "bu akşam yeni yılı Bulvar'da kutlayalım" cümlesi dolaşıma girmiştir. Herkes birer ikişer "ben varım" demiştir. Sabahlara kadar eğlenilecektir. Sıra ona geldiğinde o da "tabii, ben de gelirim" demiştir. "Esmer, sen de gelsene" demiştir biri. Duymamıştır bu teklifi yahut doğrusu duymuştur da "nezaketsizlik etmeyeyim" diye cevap vermemiştir. İşte o esnada olağanüstü bir şey olmuş ve bu teklifi