Her çocuk özel değildir. Bazı çocuklar özeldir. Yani özel olmak istisnai bir durumdur. Hindistanlı yönetmen ve oyuncu Amir Khan'ın Taare Zameen Par isimli filmini Her Çocuk Özeldir diye Türkçeye çevirip cümle âlemin izlemesini sağlayanlar, muhtemelen bu istisnai durumu doğallaştırmak için öyle davranır. Her çocuk güzeldir, hoştur, sevgiye muhtaçtır, saygındır, sevimlidir, mazur görülmelidir vs. ama her çocuk özellikle de onların dile getirdiği anlamda özel değildir. Çünkü özel diye anılan o tabir, bir nevi özürlülüğün kısaltması mahiyetinde söylenegelir. Bir okul -çok özel değilse- ona kaynaştırma öğrencileri gönderilir. Rahatsız olduğu tespit edilen öğrencinin rahatsız olmadığı bilinen yani normal öğrencilerle kaynaşması, daha doğrusu deneme-yanılma usulüyle arada kaynaması sağlanır. Genelde deneme ama çoğunlukla yanılma neticesi veren bu usulle fazla kaynayan işbu öğrenci adayları, dersleri, hocaları, öğrencileri, sırasında tüm okulu fokurdatır. Fokurdayan okul makbuldür, en azından diğer okullar arasında kurumsal açıdan soğuk nevale diye nitelenmez. pushfn('ads'); Böylece hatır gönül konarak bir okula yerleştirilen kaynaştırma öğrencisi, okul idaresi tarafından normal öğrencilerin arasına sokuşturulup idare edilmiş olur. Öğrenciler, normalde durumun pek farkına varmaz. Ancak ille de uyanık birkaçı anlamışsa öğretmenleri tarafından görmezden gelmesi telkin edilir. Telkin dinlemeyip temkinsiz davrananı da cezalandırılır. Anormal olan birinin aralarında kaynamamasından onlar sorumlu tutulur. Hem de normal olmak dolayısıyla zaten suçlu sayılırlar! Ki bu durum memleket sathında hep böyle cereyan eder; herhangi bir anormalliği benimsemeyip ses çıkaran suçlu sayılır, cezalandırılır, kaçak yollarla memleketten çıkıp gitmesi için elden gelen yapılır. Anormalliği kanıksamayıp alkışlamamak tüm memleket için anormal karşılanır! "Yapılan bunca hizmeti nasıl görmezden gelirsin" derler adama Birçok yönden geri kalmış toplumlarda anomali denen hastalık ziyadesiyle yaygındır. Hatta sevilir, benimsetilir, makes bulur, ekseriyete teşmil edilir. Aileler çocuklarının normal olmayan hareketlerini mazur görmekle kalmaz, ihtar edeni itlaf eder. Herhangi bir bozukluk sadece görmezden gelinmez, makul bir zemine oturtarak savunulmaya çalışılır. "Bizimkinin kafa zehir gibi de ders çalışmıyor" repliği, hemen herkesin aşina olduğu bir cümledir. Hiçbir sakarlık, uğursuzluk, aptallık olumsuz değerlendirilmez ki onu göğüste yumuşatan "hiperaktif" diye bir sözcük vardır. Güya çocuk yaramazdır, olduğu yerde durmayıp oradan oraya zıplıyordur, etrafı döküp kırıyordur ama asla dengesiz değildir! Üstelik anne baba hiperaktivitenin psikolojik bir hastalık olduğunu bilmez, bilmek istemez, çocuğunun hasta olduğunu asla kabul etmez. pushfn('ads'); Hiçbir hastalık ayıp değildir. Günah da değildir. Kusurdan da sayılmaz. Gel gör ki psikolojik ve ruhsal rahatsızlıklar aileler ve toplum açısından kabul görmez, anlamsız bir tepkiyle karşılanır. Kimse deli doktoru adını verdiği kliniklere gitmek