Eskiden av ve ev hayvanları daha fazlaydı, her kapıda at ya da merkep olurdu mutlaka. Tavuklarla, oğlakların zevali yoktur, orda burda eşinir, akşam gelir girerler yuvalarına. Gece köpeğiniz ulur, sabah horozunuz yırtınır durur. Hadi kalk gayri, müezzinin eli kulağında Ecdat tabiatta kendi başına yaşayamayan kuşları (muhabbet, kanarya) besler ama saka, serçe kır kuşudur, kafes zulümdür onlara. Çatı arasına kumrular, anten üzerine kargalar, bacalara leylekler, kiremitlere martılar kurulur. Eğer kapınız kırlara açılıyorsa kurbağanız, kertenkeleniz de olacak, mutfağınız dolacaktır karıncayla. Metruk kulübeler harabeler ise baykuşlara mekân olur. Bence hiiiç elleşmeyin, felaket fare avcısıdırlar. Ama ev içine alamazsın, öyleyse bi kedi edineceksin kısa yoldan, avcı olsun olmasın fark etmez, kokusu yeter onlara. Kediler evcimendir çabuk alışır ve kovsanız gitmezler bir daha. Soba, sofa, sofra üçgeninde dolaşır, sıcağı bulan uyuklar. Eski evlerden bahsediyorum tabii, bahçeli avlulu olanlardan. Yoksa yirminci katta nasıl zapt edeceksin, Allah muhafaza ilk açık gördüğü camdan aşağıya. MÜEZZA Efendimizin sallallahu aleyhi ve sellem mahlukata şefkati çoktur. Atlarına, develerine kıymet verir, adlarıyla çağırırlar. Uhud harbine giderken yavrularını emziren bir kedi görür ve ayakaltında kalmasın diye çekerler kenara. Cenk dönüşü (ki zor bir gündür) kediciği yavrularıyla birlikte alır hane-i saadete taşırlar. Onunla şakalaşır, konuşur ve adını Müezza (izzet veren, şereflendiren) koyarlar. O geceyi zikirle geçirmişlerdir, sabah namazına çıkacaklar, baksalar ki yavrulardan biri eteğinde uyumuş. Yavaşça cüppeyi keser, kediciği kıpırdatmazlar. Ezd kabilesinden Abdullah da kedi dostudur. Efendimizle ansızın karşılaşınca elindeki yavruyu mintanına saklar. Server-i âlemin gözünden kaçmaz, "Ebu Hureyre" (kediciklerin babası) buyururlar ona. Mevlâna hazretlerinin dar-ül bekaya irtihallerinden sonra kedisi yemez içmez hayata küser âdeta. Son nefesini verir aynı mekânda. Hazretin hassas kızı Melike onu kefenleyip defneder ağlaya sızlaya. Şair Meâli de ölen kedisine pek yanar, oturup bir ağıt (mersiye-i gurba) yazar ardı sıra. Vefa semtine adını veren Ebûl Vefa hazretleri vefalı bir kedi dostudur, Sultan Fatih'i durduran kapı, pisilere açıktır daima. Peki. Kedi nankör müdür Hayır o rızkı verenin Allahü teala olduğunu bilir, itibar etmez aracıya. EFENDİ AĞA Abdülhamid Han'ın kar beyaz bir Ankara kedisi vardır, temiz titiz ve ağır başlıdır. Padişah "ağa efendi" der ona. Zaten çocukluktan itibaren kuş, kedi besler, marifetli bir papağanı vardır sonra. Habeşistan Kralı II. Menelik ile bir anlaşma yapmış, memalik-i Osmaniye'deki Habeşilere haklar tanımıştır. Karşılığında tek şey ister: "Afrika'daki Müslümanlara iyi davranıla." Kral kabul eder, hatta devekuşu, şahin, maymun, pars, kaplan, zebra, zürafa ve misk kedisi yollar, anlaşmanın hatırına. Çok makbule geçer, Sultan her biri ile yakinen ilgilenir, isimler takar. Hareket ordusu Yıldız'ı bastığında kitapları yakar, fotoğrafları yırtar, eşyaları yağmalar. Hayvancıkların da yuvalarını tarumar eder, bırakırlar ortalıkta. Abdülhamid Han'ın biricik atı Ferhan, İttihatçılar tarafından Bulgar çeteci Yane Sandansky'ye verilir. Olacak şey mi Sultanın atı, mimli bir Türk düşmanına! GÜNAH KEDİSİ Orta Çağ'da Avrupalılar kedileri şeytanın elamanı görür, acımadan yakarlar. Hele kara kedileri (ki bence en güzeli onlar) kılık değiştirmiş cadı sanır, çuvala doldurur, vururlar duvara. Peki sonra Sonra n'ossun Fareler ortalığı basar ve veba merasimle gelir, bağıra çağıra. Hayvanların hisleri kuvvetlidir, bizim göremediklerimizi görür, duyamadıklarımızı duyarlar. Karıncaların hareketlerini okuyan bir araştırmacı vardı. Zelzele hususunda isabetli tahminlerde bulunurdu mesela. Bayezid Kütüphanesinin ünlü müdürü İsmail Saib Sencer el yazmalarını kedilerle korur, bilirsiniz fareler kâğıt kemirmeye bayılırlar. Çatıdan mahzene dek her yer evrak, kitap, ferman, harita... Şimdi nasıl baş edeceksiniz onlarla. Millet sahipsiz kedi yavrularını kütüphaneye getirir, hiçbirini geri çevirmez, hemen işe alır, mesaiye başlatır o saat itibarıyla. Siz de şahit olmuşsunuzdur, yalnız yaşayan insanlar bir kedi edindikten sonra hayata bağlanırlar. Kedi en masrafsız hayvandır, yemek artıkları ile kifafı nefs eder icabında. Pek de temizdir, kum bulamasa kahrolur, asla pislemez ortalığa. Oyunbazdır, sokulgandır mırıl mırıl mırıldanırlar. Ama apartman katları onlara göre mi bilmiyorum. Ağaca çıkamayacak, güneşe uzanamayacak, yavrulamayı unutacaktır. Bilmem hakkımız var mı buna Hangi halı serin çimin yerini tutabilir ki, bilirsiniz yalanan kedi yuttuğu tüylerden ot yiyerek kurtulur anca. HEPSİ SİZİN Bence sokaktakilerle dost olun, birkaç kere okşayın tamam. Sizinle birlikte asansöre binecek, kapınıza gelecek ve KDV'lerini alacaktırlar mutlaka. Hatta eşiğinize yavrular ve unutulmaz aylar yaşatırlar. Yarım düzine stres topunuz olur ne gam kalır ne tasa. Kediler keyifli uyur ve güzel uyanırlar. Tadını çıkara çıkara gerinir, kocaman kocaman esnerler aslan edasıyla. Minikler gözünün çapağı ile uykucu kardeşe sataşır. Alt alta üst üste boğuşur, sırtüstü yatar, taklalar atar, tırmık ısırık birbirlerine dalarlar. Bazen annesinin kaybolacağı tutar. Mecburen damlalıkla besler, sütannesi olursunuz bir bakıma. Sonra bir gün ana çıkagelir, yorulmuş hırpalanmıştır. Ne macera yaşadığını bilemezsiniz ama gözünüz parlar. Miniklerle sarmaş dolaş olur, tek tek yatırır yalar. Allah kimseyi yavrusundan ayırmaya. Eyüp, Üsküdar ve Fatih kedi dostudur, mezarlıklarda irili ufaklı kedicikler yatar. Esnaf ve vatandaş dokunmaz, dokundurtmaz, evladı gibi bakar. Haddinize mi düşmüş kışşt diyesiniz onlara. Evet kediler yemek ister ama daha da önemlisi ilgi ister, şöyle başına sırtına gıdığına dokunun memnuniyet tavan yapar. Kış günleri teklifsizce gelir kucağınıza otururlar. Soğuk zeminden iki dakika kopsa kâr. Bisiklet, motosiklet selelerini sever, araba motorlarına girerler, enerji meselesi. Sıcak sıcaktır sonunda. AH MUSTAFA! Yıldız'da IRCİCA toplantısı vardı. Erken gelmişim geziyorum dışarıda. Saray penceresinde bir kedi gördüm, simsiyah, on numara. Makinemi doğrulttum çektim. Derken bir deklanşör sesi geldi arkadan. Döndüm baktım bir gazeteci. Tatlı sert "arkadaşım sil onu" dedim. Şaşırdı, açtım ekranı gösterdim "telifi bende bak!" Bozulur gibi oldu, elimi uzattım. "Şaka şaka" dedim, "ben Türkiye gazetesinden İrfan." "Ben de Mustafa Cambaz" dedi, "Yeni Şafak'tan." Allah rahmet eylesin iyi bilirdik, Rumeli'den hemşehrimizdi ayrıca. Merhum Mehmet Şevket Eygi de kedisi Lâedri'ye değer verir "ben ölünce biri onu evlat edinsin" yazar, sağ olsun sevenleri vasiyetini emir saydılar.