Depremin üçüncü ya da dördüncü günüydü sanırım. Uzun yıllardır tanıdığım bir sivil toplum kuruluşunun liderini aradım. Kendisinin bölgede olduğunu sosyal medyada yapılan bir paylaşımda görmüştüm. Telefonu açtı ve "Şu an çok yoğun bir zamanda aradın, sen olduğun için açtım. Sadece şunu söyleyeyim, burası gelip görmeyenin hayal bile edemeyeceği, bir sinema filminde bile göremeyeceği bir durumda. Kimsenin bir saniye vakit kaybetme lüksü yok. Hiç kimsenin bir diğeriyle kavga etmeye hakkı yok. Canla başla, var gücümüzle birbirimize yardım etmeliyiz" dedi ve kapattı. Dün kendisini yine aradım, bu kez vakti vardı. Diyarbakır'dayım dedi, uzun uzun konuştuk. O kadar önemli gözlemler aktardı ki 4-5 gün yazsam bitmez. Adını yazmamam koşuluyla aralarından birkaç önemli mesajını aktarayım: Biz buraya bir sivil toplum kuruluşu olarak işimizi yapmaya geldik. Örnek olmakla-reklam yapmak arasında ince bir çizgi var. Burada bu işin ayarı çok kaçtı. Ben üç haftadır insanlarla beraberim, 'Gelenlere n'olur fotoğraf çekmeyin artık' diyorlar. Hele de çocukların fotoğrafının paylaşılmasından çok rahatsızlar. Haklılar da, dijital ayakizi diye bir şey var, bu fotoğraflar hiç kaybolmuyor. Çocukları hep takip edecek, yarın da karşılarına çıkacak. Bir de mutlaka vermem gereken bir mesaj da ihtiyaçlarla ilgili. Çadır ihtiyacı devam ediyor. Hijyen malzemesi ve gıda ihtiyacı da sürüyor. Yetkili kurumlar bunların duyurulmasını ve gelecek yardımların da, gönüllülerin de önceden koordine olması gerektiğini belirtiyorlar. Bölgedeki akut kriz hali yavaş yavaş geçiyor. Belli kırılganlıklar var tabi ama genel anlamda ikinci aşamaya yani rehabilitasyon ve inşa evresine geçilmeye başlandı. Bu noktada baştan dikkat edilirse çok önemli mesafe kat edilecek biri-iki alan var. En başta depremin doğrudan ve dolaylı olarak 23 milyon insanı etkilediğini belirtelim. Şimdi, bu kadar büyük bir alanda ekonomik faaliyetin devam etmesi ve iç göçün yönetilmesi önemli. Ekonomik faaliyetin yavaş yavaş başladığı Adana (hiç kesilmedi), Kahramanmaraş, Gaziantep gibi iller moral veriyor. Bunun tüm illerde sağlanması için yerel girişimciler desteklenmeli. Geçici yaşam alanlarında geçici ticari merkezler oluşturulmalı. Başlandı ama hızlandırılmalı. Buradaki insanlar, 'Üç gün aç kalsak, çadırsız kalsak