Bu maçın özeti bu bence. Lami cimi yok, dünkü maçın kaderini ve sonucunu biraz Zorbay Küçük ve ama çoğunlukla da iki takımın teknik direktörleri belirledi tercihleriyle ve en önemlisi maçtan çok önce kafalarında oynadıkları maçla.

Abdullah Avcı rakibin bu önemli eksiklerini hesaba katarak on birini, taktiğini belirlemiş. Yani, maçtan önce harıl harıl dersini çalışmış. Buna karşılık İsmail Kartal ve ekibi deyim yerindeyse Fred, Djiku ve Becao'lu takımın düne kadar sergilediği fantastik performansın hamağında sallanıp durmuşlar maç saatine kadar.

Tamam, Fenerbahçe çok önemli üç futbolcusundan yoksun olarak maça başladı dün akşam. İyi de vicdanınıza danışın lütfen, Fenerbahçe'nin kadrosu bu üç önemli eksiğine rağmen Trabzonspor'un kadrosundan daha değerli değil mi

Teknik direktörün önemi ve değeri işte böyle anlarda ortaya çıkar. Sınıf teknik direktörler bu handikabı hesaba katmak zorunda, taktiğini ve on birini belirlerken. Doğrusu Abdullah Avcı bu eksiklikleri hesaba katarak, bunun kendileri adına önemli bir avantaj olduğunu bilerek sahaya sürmüş Trabzonspor'u.

Elbette, çok olumsuz şekilde etkiledi sarı lacivertli takımı Fred, Djiku ve Baceo'nun yokluğu. Misal, Alexander Djiku veya Rodrigo Becao'dan hiç olmazsa biri sahada olsa büyük olasılıkla ilk ve üçüncü golleri yemezdi büyük olasılıkla Fenerbahçe.

Koca bir ilk yarıda tek şutu yok sarı lacivertli takımın. Tamam, rakip yarı saha ve caza yayı dışında en az üç elin parmaklarından fazla topla buluştular, ama sonuç alacak kadar organize olamadılar ve dolaysıyla topu topu iki yada üç kez rakip yarı sahada topla buluşan misafir takım önde gitti soyunma odasına. Aynı senaryo ikinci yarıda da sahnelendi. Bilinçli, sakin taraf Trabzonspor'du. Dolayısıyla kaşla göz arasında farkı üçe çıkardılar. İsmail Kartal mı, izleyip durdu olup biteni.