İmam-ı Nesefî hazretleri, evlâdının ana babasının sağlığında iken malı ile yapacağı on vazifeyi de şöyle bildiriyor:

1. Evlat, kendinden önce ana babaya elbise almalıdır. Kendi yiyeceğinden iyisini onlara vermelidir.

2. Ana baba uzakta iseler ziyaretlerine gitmelidir. Ana baba ve mahrem akrabaları ziyaret etmek vâcibdir. Hiç olmazsa, selam göndererek, tatlı mektup yazarak bu günahlardan kurtulmalıdır. Ziyarette sıra, ana, baba, evlat, dede, nine, kardeş, amca, hala, dayı ve teyzedir.

3. Ana baba ile beraber yemelidir.

4. Ana babanın arzularını sormalı, öğrenip yerine getirmelidir.

5. Ana babanın evlerini temizlemeli, boyamalı, tamir etmelidir.

6. Ana babaya, para vermelidir. İhtiyaçları olup da söyleyemediklerini düşünmelidir.

7. Kendi malını ve parasını, ana babasına serbest etmelidir. Ne zaman isterseniz, malım, param size feda olsun demeli, bir kızgınlıkları varsa, bu yolla onları teskin etmelidir. Ana babaya harcanan paradan sual olunmaz. Muhtaç olan ana-babaya yardım etmek farzdır. Kur'ân-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:

(Ana babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yolculara infak edin!) Bekara 215 Kime infak edeceğini soran kimseye Resûlullah efendimiz;

(Kendine, ana babana, sonra hanımına ve çocuklarına, hizmetçine bundan sonrasını da artık sen bilirsin) buyurdu. (Nesaî)

Babası hasta olup, bakacak kimse bulunamazsa, kocasından izinsiz gidip hizmet eder. Zimmî olan baba da böyledir. Çocuk, zengin olan babasına bakmaya mecbur değildir. (Bezzâziyye)