İmam-ı Nesefî hazretleri, sağlığında iken evlâdının ana-babasına karşı kalbiyle yapacağı on vazifeyi şöyle bildiriyor:

1. Ana-babaya acımalı, onlara çok merhamet etmelidir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Merhamet etmeyene, merhamet edilmez, acımayana acınmaz.) Müslim

2. Ana-babayı sevmelidir. Her fırsatta ana-babanın ellerini öpmeli, sevdiğini hissettirmelidir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Annesinin ayağını öpen, Cennetin eşiğini öpmüş olur.) Şir'a

3. Ana-babanın sevinçlerine sevinmelidir. Bir şeye sevinince, (Ne iyi olmuş, hayırlı olsun!) gibi sözlerle memnuniyetini bildirmelidir.

4. Ana-babanın üzüntülerine üzülmeli, dertleri ile hemdert olmalıdır. Bir şeye üzülmüşlerse, (Geçmiş olsun) diyerek ilgilendiğini, üzüldüğünü bildirmeye çalışmalıdır.

5. Ana-babanın çok söylemelerinden incinmemelidir. İncinse bile, kesinlikle incindiğini hissettirmemelidir.

6. Ana-babaya sitem etmemeli ve cefalarına kızmamalıdır. Sözlerini hiç duymamış gibi hareket etmelidir.

Hak teâlâ hazretleri Mûsâ aleyhisselâma buyurdu ki: (Yâ Mûsâ! Bir kimse, ana-babasına karşı gelirse, onun dilini kes ve herhangi bir azâsıyla ana-babasını gücendirirse, o azâsını kes!)

Ana-babasını râzı eden kimse için, Cennette iki kapı açılır. Ana-babası râzı olmayan kimse için de Cehennemde iki kapı açılır. Bir kimsenin ana-babası zâlim dahî olsalar, onlara karşı gelmek, onlarla sert konuşmak câiz değildir.

7. Ana-babadan razı olmalıdır.