Polonya Başbakanı Mateusz Morawiecki, Polonya'nın 'yeniden kuruluşu'nun 104'üncü yıldönümü münasebetiyle uluslararası medya için kaleme aldığı "Batı'nın Güvenliğinin Temeli Olarak Bağımsız Polonya" başlıklı makalesinde,1795'te Rusya, Prusya ve Avusturya tarafından işgal edilip paylaşılan Polonya'nın 11 Kasım 1918'e kadar 123 sene boyunca "tarih sahnesinden silindi"ğini hatırlatıyor ve "Polonya'nın düşüşü ve sonrasında dirilişinin tarihi, her Polonyalı için temel bilgidir. Ne yazık ki Batı'da çok az bilinir." diyor.Türkiye'de de az bilinir bu.Halbuki Osmanlı Devleti, Polonya (Lehistan) devletinin ortadan kaldırılmasını fevkalade önemli bir mesele olarak görmüş, bu oldubittiyi kesinlikle kabul etmemiş ve 'süper güç' Rusya ile karşı karşıya gelmek pahasına Polonya'nın istiklâl davasına ısrarla sahip çıkmıştı.İşgali engelleyemeyen Polonyalı vatanseverler kitleler halinde Osmanlı'ya sığındı.Rusya -ve Avusturya- onların 'iadesini' talep etti.Osmanlı, bu talebi yerine getirmek şöyle dursun, Polonya'daki 1831, 1848 ve 1863 ayaklanmalarının bastırılmasından sonra kendisine sığınanları da bağrına bastı, sonuna kadar korudu ve kolladı.Sultan Abdülmecit, "Tahtımı veririm fakat devletime sığınanları vermem" diyordu.Dahası Osmanlı, bağımsız Polonya devleti sanki varlığını sürdürüyormuş gibi davranıyordu.O uzun dönemde padişahların, her sene yabancı elçileri kabul merasiminde "Lehistan sefiri nerede kaldı" diye sorduğu, bunun üzerine sadrazamın padişaha yaklaşıp -kulağına fısıldarmış gibi ama orada bulunan herkesin duyacağı şekilde- "Lehistan sefiri yoldadır.