Doğu'daki bir şehirden İzmir'e üniversite okumaya geldim. Ama okuldaki arkadaşlarıma bir türlü uyum sağlayamadım. Günlerim yurtta geçiyor.19 yaşında bir genç kızım. Geçen yıl Doğu'da bulunan bir şehirden İzmir'e üniversite okumaya geldim. Burada insanlar birbiriyle çok çabuk samimiyet kurabiliyor. Ama ben onlar gibi olamıyorum. Bu yazıyı biraz da evlerinden uzakta, başka şehirlerde üniversite okumaya hazırlanan gençleri uyarmak için yazıyorum.Annem ve babamın çevreyle ilişkilerine bakınca; benim gibi pek arkadaşları olmadığını görüyorum. Benim durumumun onlardan kaynaklandığını da düşünüyorum. Ailem tarafından hep bastırıldım, arkadaşlarımla buluşmama bile izin verilmiyordu.Arkadaşlarımın olmamasını dış görünüşüme, kendimi geliştirememe bağladım hep. İnsanlarla kurduğum iletişim çok kısıtlı, yanlarında kendimi gergin hissediyorum. Uyum sağlayamadığım için genelde hep yurtta vakit geçiriyorum. Oysa üniversite hayatımı böyle geçirmek istemiyorum. Bu zamana kadar birçok insanın hayatına dokundunuz. Lütfen bana da yardım edin. Rumuz: Yalnız üniversiteli kızYANITHaberin DevamıSevgili kızım, elbette Doğu'dan büyük şehre göçmek, hele senin yaşında hiç kolay olmasa gerek. Üniversite camiasına girmek, çok farklı dünyaların çocukları olan yeni arkadaşlarına uyum sağlamak elbette büyük bir mücadele gerektirir. Üstelik senin de çok güzel yorumladığın gibi ailenin biraz içe kapanık olması, senin de bu konuda aynı alışkanlıkları sürdürmene yol açmış olabilir. Kısacası kolay kolay arkadaş edinemiyorsun. Kendini yabancı hissettiğin bu ortamda uyum sağlayamamaktan korkuyorsun. Hayır sevgili kızım, böyle davrandıkça onlardan daha da kopacaksın. Sonuçta unutma, onlar da senin yaşında gençler. Onların da senin gibi bazı sorunları var, inan bana. Onları rakiplerinmiş gibi görmemelisin. Onlarla kaynaşmaya, kendini onlardan biriymiş gibi kabul ettirmeye çalış. Önümüzdeki eğitim yılına bu amaçla ve bu kararlılıkla başlayabilirsin mesela.Eşimle baş başa vakit geçiremiyoruzEşimin ailesiyle