Deplasmanda inanılmaz kötü ama mükemmel bir iç saha performansı göstermiş Gaziantepspor bu sezon, en iyi 3 takımdan biri hatta. Açıkçası son haftalardaki form grafiği ile Trabzonspor adına, ilk düdük çalmadan 'çok tehlikeli' statüsünde idi bu maç.Ama Hamsik vardı artık, onsuz yaşanan güven kaybı aniden gitti. İyi bir 'hücum takımıydılar, rakibin oyun kurmasına, Hamsik-Dorukhan'la birlikte 6 kişi ile engel olmaya çalıştılar. Atağa çıkarken, genellikle bek Peres takviyesi ile 7 kişiydiler sürekli. Birkaç haftalık duraklamanın ardından nihayet, gol hariç şampiyon gibi oynadılar oyunun önemli bir bölümünde! Geçen yıl üzerine iyice yapışan 'takım savunması felsefesi' ile adı artık anılmıyor Abdullah Avcı'nın. Ondaki ekstra güvenin önemli bir sebebi de Uğurcan'dı tabii, Türk futbolunun son yıllardaki en iyi birkaç isminden biri gerçekten. Bölüm bölüm Erol Bulut devreye girdi, takımının iç sahada niye başarılı olduğunu kanıtladı. Trabzonspor'un üzerine, Trabzonspor'un taktiği ile cesurca gittiler. Baskıda onlar da 5-6 kişiydiler en az, hücumda stoper Ertuğrul'un da desteğiyle kalabalıktılar. Maxim organizesinde tek-hızlı pasla ilgili çok özel işler yaptılar, net pozisyonlar da buldular. Son çeyrek hariç hep skor peşindeydiler.Özel paragrafı hak eden çok kişi vardı maçta ancak, 'faydalı ama gösterisiz' tarzı nedeniyle ayrı tutmak gerekiyor Dorukhan'ı sanırım. Sadece