"Yaşamaya cesaret edemediğim şeylerin ağırlığı" dedi kendi kendine, "yaşadıklarımdan daha fazla çöküyor sanki üstüme!"İçimizin yapbozunda o kadar çok eksik parça var ki, hayatımızın resmi hiç tamamlık hissi vermiyor bize. Tamam olsa bir şeye benzeyeceğine inandığımız o resmi eksik bırakan yine biziz. Güzel olanın mükemmel olan olduğuna inandırmışız bir kere kendimizi. Oysa insan güzelliği mükemmelliğin olmadığı yerlerde arayıp bulabilmeli. Böyle bu, çünkü insan mükemmel değil... Olamaz da... Tamam olmayacak hiçbir zaman hayatlarımız, hep eksik kalacak bazı parçalar... Değişmez, değiştirilemez gerçeğimiz bu bizim! Bunun farkında olmak zorundayız. Her şeyin tamam olduğu zamanları boş yere beklemek yerine, bütün bu eksiklerimize rağmen güzel olabilen şeyleri araması lazım... Bulduğu her güzellik eksik parçaları unutturacaktır insana ve resmi bir bütünmüş gibi görmesine imkan verecektir. Mükemmeli arayanlar içinse takılıp kaldığı her bir eksiklik dağ gibi bir engele dönüşecektir zamanla. "Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden Ben ne yaptım Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım" diyor Oğuzcuğum Atay, Tutunamayanlar'ında.Şikayetlerimiz, mızmızlanmalarımız, her şeyin kötüye gittiği yolundaki kırılamaz inancımız ne kazandırıyor bize Böyle yaparak; elimizdeki iyi şeyleri, hayatın hala ışıldamakta olan renklerini, heyecan verici sürprizlerine, kendilerini ayrıntılara gizleyen incelikleri göremez hale geliyoruz sadece. Hayatın bizi şımarttığı bir harikalar diyarında yaşamak istiyoruz hepimiz ve anlaşılır bir şey bu. İnsan en iyiyi hayal eder her zaman... Ama kimin bütün hayalleri gerçek olabilir ki! Bunu mu bekliyoruz Öyleyse çok bekleyecek, kendimizi her geçen gün daha fazla kararan bulutların altında yaşamaya mahkum edeceğiz. Oysa ne çok şey var hayatlarımızda, varlığıyla bize hayat katan, zenginlik katan, heyecan katan... Kendi şikayetlerimiz içinde boğuldukça körleşiyoruz hepsine yavaş yavaş. Halinden razı olan,