Anneler günü denildiğinde kalbi 'pıt pıt' atan birçok insanın bugünün Babalar Günü olduğunu unuttuğu, unutmadıysa da hediye almanın aklına dahi gelmediğini düşünüyorum. Belki yanılıyorumdur! Ama benim gözümde Babalar Günü, Anneler Günü ile yarışamadı hiçbir zaman. Belki babamın ruhen hep 'uzak' olmasından, belki anne ile kolay kurulan bağın baba ile otoriteye çarpmasından, belki Anneler Günü'ne aylar kala bizi her şekilde kampanya ve reklama boğan markaların Babalar Günü'ne aynı özeni göstermemesinden... 'Tüm anneler melektir' ya da 'Annelik kutsaldır' falan demiyorum ama eğer bugünü daha coşkulu ve anlamlı kılmak istiyorsak bir zihniyet değişikliği şart diyorum.Yanılıp yanılmadığımı uzmanlara sordum.OTORİTE DEĞİL BAĞ KURUNANKARA Üniversitesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı'ndan Uzman Psikolog Şenay Ölmez'e göre Babalar Günü'nün Anneler Günü gibi coşkulu geçmesi için önkoşul babalarla çocukları arasında sevgi bağı kurulması. Diyor ki: "Baba çocuk yetiştirme sürecinde bazen kendi isteği (ilgisiz babalık) bazen de kadının ötelemesi ve süreci yönetmek istemesi sebebiyle dışarıda kalıyor. Babanın tüm bu süreçlerde ön planda olmaması, 'ikincil' olması özel günlerde de haliyle babayı ikinci yapıyor. Genel olarak 'Baba eşittir otorite' anlayışı söz konusu. Anne ise sığınılacak liman. Oysa bu bir sorun. Ailede çocuk yetiştirme, çocuk ile bağ kurma konusunda dağılım eşit olmalıdır."Haberin DevamıSADECE ANNENİN GÖREVİ DEĞİL"Genel anlamda, baba 'eve para getiren' yani ekonomik güç ile otorite kuran kişi olarak algılanıyor. Çocuğun o otorite karşısında anneye yönelimi ise artıyor. Günün sonunda anne, 'tüm madalyaları topluyor'. Ama bu anneliği kutsallaştırdığı gibi (ki bu da çok tehlikeli) çocuk ile baba arasına 'mesafe' koyuyor. O nedenle ebeveynler, 'Ne yapalım da çocuğumuz ile aramızdaki sevgi bağı güçlensin' diye düşünmeli. Özellikle 3- 6 yaş arası fallik dönemde çocuk ile duygusal bağ kurulması; mesela oyun oynamak, resim yapmak, ders çalışmak gibi, çok önemli. Bu duygusal bağı kurmaksa sadece annenin görevi değildir. Ebeveynler arasında dengelenmelidir. Baba tarafından anlaşılır olmak da bir çocuk için çok önemlidir. Baba otoritesi ve aşırı himayeciliğin yerini gözetip kollama, destekleme, teşvik etme almalı. Böylece aradaki ilişki bağa dönüşecek, Babalar Günü de ikincil durumdan çıkacaktır."TARİHÇESİ NİSPETEN YENİSONORA Smart Dodd isimli Amerikalı bir kadın, babaların da anneler kadar övgüyü hak ettiklerini, özel bir güne ihtiyaçları olduğunu düşünüp harekete geçiyor. Tabii Sonora'nın böyle düşünmek için geçerli sebepleri var. Zira, Amerikan İç Savaşı gazisi olan babası William, annesi öldükten sonra ona ve 5 kardeşine tek başına bakıyor. Babasına vefa borcunu ödemek isteyen Sonora, 'Babalar Günü' için babasının ölüm yıldönümü olan 5 Haziran tarihini teklif ediyor ama hazırlıklar yetişmediği için ilk kutlama 19 Haziran 1910'da yapılıyor. 15 yıl devam eden bu yerel kutlamaların ulusal tatil olmasını ilk dile getiren 1924'te ABD Başkanı Calvin Coolidge. Ancak 1966'da ABD Başkanı Lyndon Johnson'ın imzaladığı kararnameye kadar durum resmiyet kazanmıyor. 19 Haziran'ı ulusal günler arasına katansa 1972'de Nixon yönetimi. Anlayacağınız Babalar Günü'nün tarihçesi yaklaşık 50 yıl. Anneler Günü ise Antik Yunan ve Roma'da tanrıça Kibele ve Rhea'yı anmak için yapılan festivallere kadar gitmekte.Haberin DevamıONAY VE SEVGİNİZİ GÖSTERİNANKARA Şehir Hastanesi Psikiyatri Kliniği Başkanı Prof. Dr. Erol Göka, babası Hasan Şafak Göka'nın ölümünün ardından, 'Babam bana bir şey söylemedi' başlıklı bir yazı kaleme almış. Arıyorum, 'Tam senin konu, bu yazıdan faydalanabilirsin' diyor. Baba ve otorite figürü olmak üzerine bir yüzleşme, evlat olarak da bir özeleştiri ve farklı bir bakış açısı var.BİZ NEYE İNANIYORUZToplum olarak psikanalizin kurucusu Freud'un 'Oedipus üçgeni'nden(karşı cins ebeveyni sahiplenme ve kendi cinsinden olanı saf dışı etme konusunda çocuğun beslediği duygu, düşünce ve dürtüler) dışarı çıkamadığımızı da belirten