Sorun ekmeğin değil pastanın bölüşümünde

Herhangi bir turizm şehri düşünün; yerleşik yabancısı, Anadolu'nun neredeyse her köşesinden göç edeni, çevre beldelerden merkeze geleni ve turist konuklarıyla müthiş bir mozaik oluştursun. Son yıllara kadar kör topal ilerlerken, günümüzde yepyeni sorunlarla tanışsınTurizm şehri örneği boşuna verilmedi. Orada çabuk, sıcak kazançlar vardır. Eğer turizm, kent örgüsüne yarım yamalak da olsa kavuşmuş bir şehir merkezinde yapılıyorsa, kazançların, eşit olmasa da dağılımı söz konusudur. Turizm merkezlerinin en büyük özelliği, aslında bu kazançların "yeterince vergilendirilmiyor" oluşudur. Vergilendirilemez oluşu devletin turizm kazançlarına bakış açısıyla ilişkilidir. Turizm esnafı adı verilen, Anadolu'nun muhtelif yerlerinden göç etmiş insanlar, devletin cari açığına yama olarak döviz sağladığı sürece kaynaklarından sual edilmez! Büyük kazançlara sahip olmayan bu insanların denetlenmeye karşı başkaldırmışlıkları bile vardır!İstanbul'daki merdiven altı üretim çıkmalarını, "turist bundan hoşlanır" diyerek bir arz haline sokan ve bu anlamda da bir talep oluşturarak kendi müşterisini yaratan çarşı esnafı en masumlardandır. Şehir merkezindeki dövmecisi, hanutçusu, animatörü, basçısı, teknecisi bunları tamamlar.Bir de ağır kazançlar vardır. Bunlar uyuşturucu, kaçak içki, kadın satıcılığı, kumar, faizcilik gibi düpedüz kriminal suçlar bölümüne girer. Sokaktaki düz halkın hiçbir şekilde ilişkisinin olmadığı, tanımadığı bu kazanç şekilleri polisi ilgilendirir. Masum bir turizm yerleşiminde bileşenler bundan ibaret iken, özellikle Irak ve Suriye savaşlarından sonra gelen göç ile şehirlerin insan yapısı değişmeye ve onların konuta ilişkin talepleri artmaya başlamıştır. İşte bu talepler ve dahi ülkeyi yönetmekte olan siyasi rejimin inşaat yapımına yönelik teşvikleri, emlâk sektörünü başat aktör haline getirmiştir.Sermaye ve bilgi birikimi isteyen inşaat müteahhitliğinin aksine, bu sektör ile kol kola giden emlâk komisyonculuğu aynı donanımda olmayı gerektirmez. Dahası, eğitimini tamamlamamış kırsal bölge genç erkeği, toplumda geçer statü sağlamanın zenginleşmeden geçtiğini anladığı için emlâkçılığa soyunur.Siyasi rejimin Batı düşmanlığını açıkça dillendirmesiyle bu tür turizm beldelerindeki Batılılar evlerini satıp ülkemizden ayrılmaktayken, onların yerini başta Rusya olmak üzere Slav ülkeleri, İran ve Irak, Lübnan ve Suriye gibi Arap ülkelerinden gelenler almıştır. Göç edenlerin demografik yapısının Doğu halklarının lehine değişmesiyle emlak alım satımının yapısı da değişir. Artık genç ve yerli(!) Türk emlakçısının rakibi bu göç eden ülkelerin legal ya da illegal çalışan vatandaşlarıdır. Kavga nedeni, bu kremalı pastanın yani çok az kısmı vergilendirilmiş büyük ve kolay kazancın paylaşımıdır artık...Buraya kadar her şey normal giderken (aslında gitmezken!) Ukrayna-Rusya savaşı yeni göç dalgası ve dahası konut talebi yaratır.